Het was een toffe rondreis door China, maar ik denk niet dat ik er ooit nog terug zal komen. Naar alle landen waar ik tot nu toe ben geweest, wil ik nog wel een keer terug, maar over China kan ik dat niet zeggen. Seyhan en ik hebben mooie dingen gezien, leuke momenten meegemaakt we hadden een gezellige jonge groep en we hebben veel gelachen.
Maar wat me stoort aan de Chinese cultuur is dat ze totaal geen respect voor de natuur hebben. Wat ik van China heb gezien was bijna allemaal gecultiveerd; alleen in Yangshou in het karst gebergte hebben we mooie natuur gezien. We zijn een paar keer naar de markt geweest en we keken er onze ogen uit: zakken vol met gedroogde slangen, zeepaardjes, zeesterren, kikkers, kakkerlakken en schilden van schildpadden. Ook levende kikkers in een netje, hondjes voor consumptie en krekels die je in een klein kooitje kon kopen als huisdier. Ze eten echt alles op dat leeft, ook uilen. In Yangshou zaten Seyhan en ik op een bamboe-vlot en opeens zag Seyhan een slang die de rivier over zwom. De man die ons vlot bestuurde kwam gelijk in actie en wilde met zijn stok de slang dood maken, maar Seyhan schreeuwde No! No! Toen stopte hij en riepen de Chinezen Seyhan na van No! No! In Guangzhou op de markt kon je vissen kopen voor in het aquarium en buiten stonden allemaal teilen met tropische vissen. In een teil zat zo weinig water dat de vissen niet eens recht op konden zwemmen en Seyhan zei tegen de verkoopster dat ze er wat water bij moest gooien, maar ze lachte alleen maar. Dus pakte Seyhan een andere teil en gooide er water bij, zodat de vissen normaal konden zwemmen, maar de verkoopster kwam tussenbeide en wilde niet dat Seyhan er water bij deed.
Nee, ze hebben totaal geen respect voor de natuur en dat stoorde mij en Seyhan het meest in China, we kregen er gewoon een slecht gevoel. Ieder levend dier zien ze als eten.
Chinezen spugen de hele dag, zelfs in een restaurant zitten ze nog te spugen en in de slaaptrein vanuit hun bed, ook stinken ze bijna allemaal naar de knoflook. Ze zijn wel heel aardig en staan meteen voor je klaar om je te helpen. Zo vroeg ik een keer aan een man de weg en hij was helemaal blij dat hij me kon helpen. Vaak zijn we door Chinezen gefotografeerd en we hebben ook plezier met ze gehad. Het zijn ook behoorlijke herriemakers. In de hotels maken ze een hoop kabaal, waardoor je 's nachts wakker wordt en in de trein meestal niet meer na 6 uur kunt slapen van de herrie. Ze denken dus alleen aan zichzelf en houden geen rekening met een ander.
Het waren twee pittige weken met vier lange treinreizen; we hebben meer dan 4.000 km door China gereisd. We zijn in Beijing begonnen, de hoofdstad met ongeveer 15 miljoen inwoners. Van Beijing vond ik het mooiste de Lama tempel, de tempel van de Hemel, de Chinese muur, de acrobatenshow en natuurlijk de Verboden Stad, waar de keizers van China woonden. De Verboden Stad is echt immens groot en inderdaad een stad op zich. De Lama tempel was prachtig door de mooie kleuren en omdat deze tempel nog steeds wordt gebruikt. Het was voor het eerst dat ik een Boeddhistische tempel in mijn leven had gezien en ik vond het echt indrukwekkend. De fietstocht door Beijing was echt een avontuur, vooral als we met de groep een druk kruispunt over moesten steken, want afslaand verkeer rijdt gewoon door! We zijn ook door de hutongs, de oude wijken, gereden en bij een familie thuis gegeten. Ze hadden er drie krekels in een klein kooitje als huisdier; ze vinden het blijkbaar leuk om de hele dag een krekel te horen.
Na Beijing zijn we met de nachttrein, een reis van ruim 12 uur, naar Pingyao gegaan, dit is een authentieke plaats en het leek net of ik door het oude China heen liep. Op een gegeven moment zaten we met een man of tien te eten, toen er opeens een groep Chinezen foto's van ons gingen maken; het leek wel of ze nog nooit buitenlanders hadden gezien, of dat we van Mars kwamen. Ze wilden ook graag met ons op de foto, dus namen we een man op de schouders en John een vrouw in de armen, dat was lachen!!
Luc en Martin bestelden in een restaurant hondenvlees, een specialiteit van Pingyao. Seyhan en ik hebben er ook van geproefd, het smaakte niet slecht, het lijkt op lamsvlees met draadjes.
Het leukste in Pingyao was de verjaardag van een meisje die 13 werd. We reden met de fiets door het plaatsje en opeens werd er vuurwerk afgestoken, dus wij gingen erop af. Het vuurwerk kwam vanaf een binnenplaats, dus ik stapte van de fiets en liep naar binnen toe, waarna de rest van de groep mij volgde. We waren er midden in een feestje beland en we hebben ook Lang Zal Ze Leven voor haar gezongen.
Na Pingyao gingen we met de nachttrein naar Xi'an, een rit van ruim 11 uur. Daar hadden we eindelijk een zacht bed, want we hadden steeds op keiharde bedden geslapen, het was ook meteen de laatste keer van de reis!
Het terracotta leger dat allemaal voor 1 keizer was gemaakt, was echt indrukwekkend. Duizenden poppen die groter zijn dan Chinezen zelf zijn er opgegraven en ieder figuur ziet er weer anders uit. De islamitische wijk in Xi'an was ook leuk, waar we ook naar een moskee zijn gegaan. Deze moskee was heel apart, want het zag er behalve de gebedsruimte hetzelfde uit als een Boeddhistische tempel.
De reis van Xi'an naar Yangshou was het langste: 28 uur, inclusief de bus, maar we werden hiervoor wel beloond met een prachtig landschap. Heerlijk, na een ruime week alleen maar steden gezien te hebben en vieze smog in Beijing en Pingyao. De eerste ochtend liepen Seyhan en ik het hotel uit en een vrouw vroeg aan ons of we een fiets wilden huren, maar we zouden om half vier een boottocht maken, dus hadden we niet genoeg tijd. Toen vroeg ze of we de medicijnenmarkt wilden zien, en dat leek ons wel leuk. Zo hebben we Anna leren kennen, een Chinese vrouw van 27 jaar, ze is gids en een goudeerlijk prachtig mens. Onderweg naar de markt kwam er een man op de fiets voorbij en achterop had hij een kooi met allemaal jonge hondjes, die hij op de markt ging verkopen. Het was een triest gezicht. Op de markt hingen diverse jonge dode honden, we zagen er ook gevelde kippen en eenden, levende kikkers in een netje en een hoop kippen. De hele hal stonk! We hadden er al snel genoeg van en wilden weg.
Aan het eind van de middag hebben we een boottocht over de Li rivier gemaakt, dat was echt schitterend tussen de karstbergen. Nadat het donker was geworden gingen we weer de rivier op om naar de vissers te kijken die met aalscholvers vissen vangen. De nek van de vogels binden ze een stuk dicht, zodat ze geen grote vissen door kunnen slikken. Als een aalscholver een vis heeft gevangen, dan haalt de visser een stok door de lus van het touw dat aan de poot van de vogel zit en tilt hem aan zijn nek op de boot. Vervolgens haalt hij de vis uit de keel en gooit de vogel weer terug in het water.
De volgende dag zijn we heel de dag met Anna en twee Duitsers die in Detroit wonen op pad geweest, weg van de toeristische route. We fietsten langs rijstvelden, sinaasappel- grapefruit- en bamboe-bomen en langs vis- en eendenkwekerijen. Op een bamboevlot hebben we een prachtige tocht over de Draakrivier tussen de karstbergen gemaakt. Anna had voor ons lekker gekookt in haar eigen huis, waar ze met haar man, dochtertje, vader en oma woont en vanuit haar huis zagen we de beroemde maanheuvel, een soort natuurlijke ronde brug liggen. Vervolgens zijn we op de fiets naar de Draakgrot gereden, waar het prachtig was, het leek er net op een sprookje. Hierna zijn we naar een 1.500 jaar oude boom gereden, waar Seyhan met aapjes op de foto ging.
's Avonds bracht Anna ons naar de lichtshow. Dit was een show op de rivier met de karstbergen op de achtergrond die door meer dan 100 mensen werd uitgevoerd. Het leek net op een Chinese film en de regisseur regisseert ook de openingsshow van de Olympische Spelen in Beijing volgend jaar. Het was in een woord geweldig!
Vervolgens zijn met de nachttrein naar Guangzhou (Kanton) gegaan. Dit was een luxe schone trein zeg! Maar de Koning Aap groep, die naast onze coupe zat (gemiddelde leeftijd 56), vond dit maar primitief! Ze waren softsleepers gewend, waar je met vieren in een coupe slaapt. In Guangzhou hebben we gewinkeld, maar niets gekocht, want ze hadden er alleen maar goedkope rommel. We hebben er wel een mooi warenhuis gezien met echte spullen, maar die waren een stuk duurder dan in Nederland. Hiervandaan zijn we met het vliegtuig van China Southern Airlines via Beijing terug gevlogen naar Schiphol, na in totaal 23 uur waren we weer thuis.
En hoe was het eten in China?
Nou, niet zoals bij de Chinees in Nederland hoor! Ze gebruiken geen peper en zout en wokken alles in olie of in de frituurpan, overal zit behoorlijk veel knoflook doorheen. In Beijing en in Kanton hebben Seyhan en ik wel lekker gegeten, maar over het algemeen vonden we het eten niet lekker. De kip met pepertjes in Beijing en de kip in Kanton vond ik wel lekker. In Yangshou heb ik lekkere aardappelen met rundvlees in kerrie saus gegeten.
Kerrie, onze Chinese reisleidster, heeft alles heel goed gedaan en ook vaak extra dingen geregeld. De ochtend dat wij terugvlogen naar Nederland, ging zij met de trein terug naar Beijing (een rit van 22 uur), waar ze de volgende dag aan kwam en in de middag aan dezelfde rondreis begint met een nieuwe groep.
China is nog steeds een communistisch land, waardoor blijkbaar iedereen werk heeft en het behoorlijk veilig is. Van onze groep heeft niemand te maken gehad met criminaliteit, dus daar kunnen we hier in het westen nog wel wat van leren.
Hier staan onze foto's van China: http://picasaweb.google.com/mike.geubel/China/photo?pli=1#s5090391635890423122
Maar wat me stoort aan de Chinese cultuur is dat ze totaal geen respect voor de natuur hebben. Wat ik van China heb gezien was bijna allemaal gecultiveerd; alleen in Yangshou in het karst gebergte hebben we mooie natuur gezien. We zijn een paar keer naar de markt geweest en we keken er onze ogen uit: zakken vol met gedroogde slangen, zeepaardjes, zeesterren, kikkers, kakkerlakken en schilden van schildpadden. Ook levende kikkers in een netje, hondjes voor consumptie en krekels die je in een klein kooitje kon kopen als huisdier. Ze eten echt alles op dat leeft, ook uilen. In Yangshou zaten Seyhan en ik op een bamboe-vlot en opeens zag Seyhan een slang die de rivier over zwom. De man die ons vlot bestuurde kwam gelijk in actie en wilde met zijn stok de slang dood maken, maar Seyhan schreeuwde No! No! Toen stopte hij en riepen de Chinezen Seyhan na van No! No! In Guangzhou op de markt kon je vissen kopen voor in het aquarium en buiten stonden allemaal teilen met tropische vissen. In een teil zat zo weinig water dat de vissen niet eens recht op konden zwemmen en Seyhan zei tegen de verkoopster dat ze er wat water bij moest gooien, maar ze lachte alleen maar. Dus pakte Seyhan een andere teil en gooide er water bij, zodat de vissen normaal konden zwemmen, maar de verkoopster kwam tussenbeide en wilde niet dat Seyhan er water bij deed.
Nee, ze hebben totaal geen respect voor de natuur en dat stoorde mij en Seyhan het meest in China, we kregen er gewoon een slecht gevoel. Ieder levend dier zien ze als eten.
Chinezen spugen de hele dag, zelfs in een restaurant zitten ze nog te spugen en in de slaaptrein vanuit hun bed, ook stinken ze bijna allemaal naar de knoflook. Ze zijn wel heel aardig en staan meteen voor je klaar om je te helpen. Zo vroeg ik een keer aan een man de weg en hij was helemaal blij dat hij me kon helpen. Vaak zijn we door Chinezen gefotografeerd en we hebben ook plezier met ze gehad. Het zijn ook behoorlijke herriemakers. In de hotels maken ze een hoop kabaal, waardoor je 's nachts wakker wordt en in de trein meestal niet meer na 6 uur kunt slapen van de herrie. Ze denken dus alleen aan zichzelf en houden geen rekening met een ander.
Het waren twee pittige weken met vier lange treinreizen; we hebben meer dan 4.000 km door China gereisd. We zijn in Beijing begonnen, de hoofdstad met ongeveer 15 miljoen inwoners. Van Beijing vond ik het mooiste de Lama tempel, de tempel van de Hemel, de Chinese muur, de acrobatenshow en natuurlijk de Verboden Stad, waar de keizers van China woonden. De Verboden Stad is echt immens groot en inderdaad een stad op zich. De Lama tempel was prachtig door de mooie kleuren en omdat deze tempel nog steeds wordt gebruikt. Het was voor het eerst dat ik een Boeddhistische tempel in mijn leven had gezien en ik vond het echt indrukwekkend. De fietstocht door Beijing was echt een avontuur, vooral als we met de groep een druk kruispunt over moesten steken, want afslaand verkeer rijdt gewoon door! We zijn ook door de hutongs, de oude wijken, gereden en bij een familie thuis gegeten. Ze hadden er drie krekels in een klein kooitje als huisdier; ze vinden het blijkbaar leuk om de hele dag een krekel te horen.
Na Beijing zijn we met de nachttrein, een reis van ruim 12 uur, naar Pingyao gegaan, dit is een authentieke plaats en het leek net of ik door het oude China heen liep. Op een gegeven moment zaten we met een man of tien te eten, toen er opeens een groep Chinezen foto's van ons gingen maken; het leek wel of ze nog nooit buitenlanders hadden gezien, of dat we van Mars kwamen. Ze wilden ook graag met ons op de foto, dus namen we een man op de schouders en John een vrouw in de armen, dat was lachen!!
Luc en Martin bestelden in een restaurant hondenvlees, een specialiteit van Pingyao. Seyhan en ik hebben er ook van geproefd, het smaakte niet slecht, het lijkt op lamsvlees met draadjes.
Het leukste in Pingyao was de verjaardag van een meisje die 13 werd. We reden met de fiets door het plaatsje en opeens werd er vuurwerk afgestoken, dus wij gingen erop af. Het vuurwerk kwam vanaf een binnenplaats, dus ik stapte van de fiets en liep naar binnen toe, waarna de rest van de groep mij volgde. We waren er midden in een feestje beland en we hebben ook Lang Zal Ze Leven voor haar gezongen.
Na Pingyao gingen we met de nachttrein naar Xi'an, een rit van ruim 11 uur. Daar hadden we eindelijk een zacht bed, want we hadden steeds op keiharde bedden geslapen, het was ook meteen de laatste keer van de reis!
Het terracotta leger dat allemaal voor 1 keizer was gemaakt, was echt indrukwekkend. Duizenden poppen die groter zijn dan Chinezen zelf zijn er opgegraven en ieder figuur ziet er weer anders uit. De islamitische wijk in Xi'an was ook leuk, waar we ook naar een moskee zijn gegaan. Deze moskee was heel apart, want het zag er behalve de gebedsruimte hetzelfde uit als een Boeddhistische tempel.
De reis van Xi'an naar Yangshou was het langste: 28 uur, inclusief de bus, maar we werden hiervoor wel beloond met een prachtig landschap. Heerlijk, na een ruime week alleen maar steden gezien te hebben en vieze smog in Beijing en Pingyao. De eerste ochtend liepen Seyhan en ik het hotel uit en een vrouw vroeg aan ons of we een fiets wilden huren, maar we zouden om half vier een boottocht maken, dus hadden we niet genoeg tijd. Toen vroeg ze of we de medicijnenmarkt wilden zien, en dat leek ons wel leuk. Zo hebben we Anna leren kennen, een Chinese vrouw van 27 jaar, ze is gids en een goudeerlijk prachtig mens. Onderweg naar de markt kwam er een man op de fiets voorbij en achterop had hij een kooi met allemaal jonge hondjes, die hij op de markt ging verkopen. Het was een triest gezicht. Op de markt hingen diverse jonge dode honden, we zagen er ook gevelde kippen en eenden, levende kikkers in een netje en een hoop kippen. De hele hal stonk! We hadden er al snel genoeg van en wilden weg.
Aan het eind van de middag hebben we een boottocht over de Li rivier gemaakt, dat was echt schitterend tussen de karstbergen. Nadat het donker was geworden gingen we weer de rivier op om naar de vissers te kijken die met aalscholvers vissen vangen. De nek van de vogels binden ze een stuk dicht, zodat ze geen grote vissen door kunnen slikken. Als een aalscholver een vis heeft gevangen, dan haalt de visser een stok door de lus van het touw dat aan de poot van de vogel zit en tilt hem aan zijn nek op de boot. Vervolgens haalt hij de vis uit de keel en gooit de vogel weer terug in het water.
De volgende dag zijn we heel de dag met Anna en twee Duitsers die in Detroit wonen op pad geweest, weg van de toeristische route. We fietsten langs rijstvelden, sinaasappel- grapefruit- en bamboe-bomen en langs vis- en eendenkwekerijen. Op een bamboevlot hebben we een prachtige tocht over de Draakrivier tussen de karstbergen gemaakt. Anna had voor ons lekker gekookt in haar eigen huis, waar ze met haar man, dochtertje, vader en oma woont en vanuit haar huis zagen we de beroemde maanheuvel, een soort natuurlijke ronde brug liggen. Vervolgens zijn we op de fiets naar de Draakgrot gereden, waar het prachtig was, het leek er net op een sprookje. Hierna zijn we naar een 1.500 jaar oude boom gereden, waar Seyhan met aapjes op de foto ging.
's Avonds bracht Anna ons naar de lichtshow. Dit was een show op de rivier met de karstbergen op de achtergrond die door meer dan 100 mensen werd uitgevoerd. Het leek net op een Chinese film en de regisseur regisseert ook de openingsshow van de Olympische Spelen in Beijing volgend jaar. Het was in een woord geweldig!
Vervolgens zijn met de nachttrein naar Guangzhou (Kanton) gegaan. Dit was een luxe schone trein zeg! Maar de Koning Aap groep, die naast onze coupe zat (gemiddelde leeftijd 56), vond dit maar primitief! Ze waren softsleepers gewend, waar je met vieren in een coupe slaapt. In Guangzhou hebben we gewinkeld, maar niets gekocht, want ze hadden er alleen maar goedkope rommel. We hebben er wel een mooi warenhuis gezien met echte spullen, maar die waren een stuk duurder dan in Nederland. Hiervandaan zijn we met het vliegtuig van China Southern Airlines via Beijing terug gevlogen naar Schiphol, na in totaal 23 uur waren we weer thuis.
En hoe was het eten in China?
Nou, niet zoals bij de Chinees in Nederland hoor! Ze gebruiken geen peper en zout en wokken alles in olie of in de frituurpan, overal zit behoorlijk veel knoflook doorheen. In Beijing en in Kanton hebben Seyhan en ik wel lekker gegeten, maar over het algemeen vonden we het eten niet lekker. De kip met pepertjes in Beijing en de kip in Kanton vond ik wel lekker. In Yangshou heb ik lekkere aardappelen met rundvlees in kerrie saus gegeten.
Kerrie, onze Chinese reisleidster, heeft alles heel goed gedaan en ook vaak extra dingen geregeld. De ochtend dat wij terugvlogen naar Nederland, ging zij met de trein terug naar Beijing (een rit van 22 uur), waar ze de volgende dag aan kwam en in de middag aan dezelfde rondreis begint met een nieuwe groep.
China is nog steeds een communistisch land, waardoor blijkbaar iedereen werk heeft en het behoorlijk veilig is. Van onze groep heeft niemand te maken gehad met criminaliteit, dus daar kunnen we hier in het westen nog wel wat van leren.
Hier staan onze foto's van China: http://picasaweb.google.com/mike.geubel/China/photo?pli=1#s5090391635890423122
Geen opmerkingen:
Een reactie posten