Afgelopen week is mijn tante overleden en haar man en kinderen hadden besloten om al haar organen af te staan voor orgaandonatie (uiteindelijk konden ze alleen haar hoornvlies gebruiken). Hierdoor kwam bij ons ook de discussie naar boven en ik zei dat ik het niet zou doen, doordat ik diverse verhalen heb gelezen dat op één of andere manier de overleden persoon of zijn/haar ziel met het orgaan verbonden blijft.
Maar is dat bij alle organen of alleen als het hart wordt getransplanteerd? Voor zover ik weet alleen bij het hart, dus als ik overlijd wil ik best al mijn organen afstaan, behalve mijn hart.
Op de blog wanttoknow.nl las ik vanochtend hier een interessant artikel over: Het hart heeft een geheugen! (http://www.wanttoknow.nl/overige/het-hart-heeft-een-geheugen/). Enkele interessante stukjes hieruit:
Verhaal 1
Glenda verloor haar echtgenoot David bij een auto-ongeluk. Zij stelt de organen van David ter beschikking voor transplantatie. Enkele jaren later ontmoet zij - in het kader van een onderzoek van de Amerikaanse psycho-neuro-immunoloog Paul Pearsall - de Spaanssprekende jonge man die het hart van haar overleden echtgenoot heeft ontvangen.
Maar wat moeten we nu denken van het gedocumenteerde verhaal van een achtjarig joods jongetje dat omkomt bij een auto-ongeluk? Zijn dood betekent de redding van een driejarig Arabisch meisje met een ernstige hartafwijking. Zodra het meisje Reem is ontwaakt uit de narcose na de operatie, vraagt zij haar moeder om een joods snoepje waarvan zij de naam niet kon kennen.
Paul Pearsall heeft hier een boek over geschreven: Geheugen van het Hart (http://www.bol.com/nl/p/boeken/geheugen-van-het-hart/666856340/index.html). Dit lijkt me reuze interessant en ga ik binnenkort kopen.
Maar is dat bij alle organen of alleen als het hart wordt getransplanteerd? Voor zover ik weet alleen bij het hart, dus als ik overlijd wil ik best al mijn organen afstaan, behalve mijn hart.
Op de blog wanttoknow.nl las ik vanochtend hier een interessant artikel over: Het hart heeft een geheugen! (http://www.wanttoknow.nl/overige/het-hart-heeft-een-geheugen/). Enkele interessante stukjes hieruit:
Verhaal 1
Glenda verloor haar echtgenoot David bij een auto-ongeluk. Zij stelt de organen van David ter beschikking voor transplantatie. Enkele jaren later ontmoet zij - in het kader van een onderzoek van de Amerikaanse psycho-neuro-immunoloog Paul Pearsall - de Spaanssprekende jonge man die het hart van haar overleden echtgenoot heeft ontvangen.
Geëmotioneerd vraagt Glenda of zij haar hand op de borst van de man mag leggen. ‘Ik hou van je, David, alles is copacetic’, zegt zij. De ook aanwezige moeder van de jonge man kijkt verschrikt op. Zij zegt: ‘Dat woord gebruikt mijn zoon tegenwoordig ook. Voor zijn harttransplantatie zei hij het nooit. Ik ken het woord niet, het bestaat niet in het Spaans. Maar het was het eerste wat hij zei na de operatie.’
En er blijkt nog meer veranderd in de jonge man. Hij was een vegetariër en zeer bewust van zijn gezondheid; tegenwoordig verlangt hij naar vlees en vet voedsel. Hij hield van heavymetalmuziek; tegenwoordig draait hij alleen nog rock-and-roll uit de jaren vijftig. Glenda vertelt dat haar man een vleesliefhebber was en dat hij speelde in een rock-and-rollband.
Verhaal 2:
Een meisje van acht krijgt het hart van een meisje van tien dat werd vermoord. Het meisje komt terecht bij een psychiater, omdat zij wordt geplaagd door nachtmerries over de moordenaar van haar donor. Zij zegt dat zij de man kent. Na een aantal sessies besluit de psychiater de politie te waarschuwen en op aanwijzingen van het meisje wordt de moordenaar opgespoord. De man wordt veroordeeld met het bewijs dat het meisje levert: tijd, wapen, plaats, de kleren die hij droeg, wat het meisje dat hij had vermoord tegen hem had gezegd… Alles wat het meisje vertelde, bleek juist.
Verhaal 3:Een meisje van acht krijgt het hart van een meisje van tien dat werd vermoord. Het meisje komt terecht bij een psychiater, omdat zij wordt geplaagd door nachtmerries over de moordenaar van haar donor. Zij zegt dat zij de man kent. Na een aantal sessies besluit de psychiater de politie te waarschuwen en op aanwijzingen van het meisje wordt de moordenaar opgespoord. De man wordt veroordeeld met het bewijs dat het meisje levert: tijd, wapen, plaats, de kleren die hij droeg, wat het meisje dat hij had vermoord tegen hem had gezegd… Alles wat het meisje vertelde, bleek juist.
Maar wat moeten we nu denken van het gedocumenteerde verhaal van een achtjarig joods jongetje dat omkomt bij een auto-ongeluk? Zijn dood betekent de redding van een driejarig Arabisch meisje met een ernstige hartafwijking. Zodra het meisje Reem is ontwaakt uit de narcose na de operatie, vraagt zij haar moeder om een joods snoepje waarvan zij de naam niet kon kennen.
Paul Pearsall heeft hier een boek over geschreven: Geheugen van het Hart (http://www.bol.com/nl/p/boeken/geheugen-van-het-hart/666856340/index.html). Dit lijkt me reuze interessant en ga ik binnenkort kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten