Maya Mysteriën Ontwaken - H3 Onze Bijzondere Tijd

Verheldering van het geloof, kalenders en veranderingen van deze tijd.

Hoofdstuk 3 uit mijn boek:

Onze Bijzondere Tijd

Alejandro Cirilo Perez Oxlaj is een Maya sjamaan en Zwervende Wolf is zijn bijnaam. Hij is het hoofd van de Nationale Maya Raad van Ouderen van Guatemala, dagbewaarder van de Maya kalender, een dertiende generatie K’iche’ sjamaan en een internationale spreker om de Maya cultuur uit te dragen. Hij is door zijn gemeenschap aangewezen als de beschermer en de vertolker van het geloof, de visies en de profetieën van de Maya’s.

Zwervende Wolf gaf op 14 januari 2008 tijdens de inwijding van de nieuwe president van Guatemala, Alvaro Colom Caballeros, een prachtige toespraak over de huidige situatie van zijn land Guatemala en onze aarde:

Wij, de autochtone bevolking, komen samen om het leven van de menselijke soorten, het leven van onze broederlijke dieren en de bomen en het leven van Moeder Aarde te beschermen, want het leven van de planeet Aarde is in gevaar.

We weten allemaal dat wat er momenteel in de wereld gebeurd geen toeval is. Als voorbeelden: de orkanen en de zware stormen die verschillende plaatsen in de wereld bedreigen, de hoge temperaturen die iedere dag hoger worden, terwijl in andere delen van de wereld de kou steeds intenser wordt; rivieren drogen uit en anderen verdwijnen; de gletsjers smelten; veel plaatsen in de wereld ondervinden de effecten van natuurlijke rampen; en dit is allemaal het resultaat van onze onbalans met de natuur. Een ander ding, ons land, onze gemeenschappen leven in angst door het geweld, de drugs en confrontaties met hen die zoeken naar macht en rijkdom.

Het is noodzakelijk dat het gedrag van alle mensen over de gehele wereld verandert; het leven van de planeet Aarde is de verantwoordelijkheid van iedereen en daardoor is de uitnodiging van onze autochtone bevolking voor iedereen, om mensenlevens te redden, de planeet te redden, zodat nieuwe generaties een gezonde toekomst erven.

In de kosmologische visie van de Maya’s is het land niemand zijn eigendom, we zijn slechts een element van het leven en van de natuur, en dat is de reden waarom we iedereen uitnodigen om te helpen om onze Moeder Aarde te redden.

De levensmissie van Zwervende Wolf is om alle volkeren over de gehele wereld in vrede samen te brengen, zodat we in harmonie samen leven en in balans zijn met de natuur. Zijn toespraak heeft duidelijk te maken met de bijzondere tijd waarin we momenteel leven, want op 21 december 2012 zal er een nieuwe periode aanbreken, ook wel het Jaar Nul genoemd.
Op 21 december 2012 begint de Vijfde Zon, deze bijzondere dag komt maar één keer in de 5.125¼ jaar voor, we leven dus inderdaad in een bijzondere tijd. Een tijd waarin het steeds duidelijker begint te worden dat de aarde en ook wijzelf inderdaad aan het veranderen zijn, maar ook een tijd waarin het duidelijk wordt dat we niet op deze industriële manier door kunnen blijven gaan. We hebben ons namelijk boven de natuur geplaatst en we dachten lange tijd dat we met onze technologie best zonder de natuur konden, maar de natuur laat ons duidelijk zien dat wij niet de baas zijn en dat we iets aan onze instelling moeten veranderen.

Alejandro Cirilo Perez Oxlaj, Zwervende Wolf, draagt de denkbeelden van de Maya gemeenschappen uit en hij probeert al tientallen jaren de regeringsleiders in de wereld ervan te overtuigen dat we niet door kunnen blijven gaan met het vervuilen van onze eigen planeet, want hierdoor raakt de wereld uit balans. Al tientallen jaren maakt hij de wereld erop attent dat de klimaten op aarde zullen veranderen, we ons contact met de natuur moeten herstellen en op een zuivere natuurlijke manier met onze aarde en met elkaar om moeten gaan, maar niemand wilde destijds naar hem luisteren.

Helaas hebben onze regeringen en onze bedrijven onvoldoende gedaan om deze balans te verbeteren. Het lijkt erop dat het voor veel regeringen geen doel is om de balans met de natuur en met elkaar te beschermen en inmiddels komen we er niet meer onderuit: het klimaat op aarde is inderdaad aan het veranderen, veel plekken zijn zwaar vervuild, er worden nog steeds (illegaal) enorme stukken bos omgekapt, bedreigde diersoorten afgeschoten, oorlogen gevoerd en tegenstellingen vergroot. We zijn dus nog steeds bezig met het verstoren van de balans. We weten nu allemaal dat het klimaat verandert en dat we de laatste jaren een warme periode meemaken. De aanpak van de CO2 uitstoot door de regeringen lijkt dus een positieve daad in de goede richting te zijn, maar is CO2 wel de oorzaak van de warme periode die we nu meemaken?

De CO2 theorie gaat er vanuit dat door een stijging van de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer de temperatuur overal op aarde stijgt. Deze hoge hoeveelheid C02 is voornamelijk veroorzaakt door de mens. Als we er dus voor zorgen dat de hoeveelheid CO2 daalt, dan kunnen we de globale opwarming stoppen.

In de 19e eeuw was de wereld niet nog echt geïndustrialiseerd, de CO2 waarden in de atmosfeer waren toen ongeveer 285 ppm en in 2003 was deze gestegen tot een waarde van 376 ppm. De hoeveelheid CO2 is dus in de laatste honderd jaar duidelijk toegenomen. In Nederland was het tussen 1921 en 1949 relatief warm en tussen 1950 en 1981 relatief koud, en vanaf 1981 werd het langzaam ieder jaar steeds warmer. Vanaf de Tweede Oorlog is de CO2 uitstoot ieder jaar toegenomen, hoe kan het dat het tussen 1950 en 1980, toen er dus meer CO2 in de atmosfeer zat, het toch kouder werd? Als CO2 inderdaad de belangrijkste factor is, dan zou je verwachten dat de overvloed van CO2 in de atmosfeer inderdaad de temperatuur zou laten stijgen, maar dat is dus blijkbaar niet het geval.
De hoge CO2 concentratie in de atmosfeer van nu is niet uniek, want 450 miljoen jaar geleden waren de CO2 waarden maar liefst 15 keer hoger dan tegenwoordig. Volgens de CO2 theorie zou het dus 450 miljoen jaar geleden warm moeten zijn geweest, maar destijds was er een grote ijstijd en het was dus bitter koud op aarde!

En hoe kan het dat momenteel grote delen van Antarctica afkoelen? De CO2 theorie kan dit niet verklaren, want CO2 is evenredig over de aarde verspreid en zou dus ook overal hetzelfde effect moeten hebben; Antarctica zou dan ook op moeten warmen. Ook een ander onderzoek laat zien dat de CO2 theorie niet klopt. In Antarctica zijn ijsstaven uit de bodem gehaald die duizenden jaren in de tijd teruggaan, waaruit blijkt dat als de temperatuur stijgt, de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer pas 800 jaar daarna stijgt. CO2 ijlt dus na op een temperatuurverhoging: eerst stijgt de temperatuur en pas veel later neemt de hoeveelheid CO2 toe. Dit geeft duidelijk aan dat CO2 niet de oorzaak is van de huidige temperatuurstijgingen.

Het lijkt er zelfs op dat de globale opwarming van de aarde afgelopen is, want op 10 juli 2007 viel er in Buenos Aires voor het eerst sinds 1918 weer sneeuw en het Argentijnse weerbureau meldde dat het sinds 40 jaar niet zo koud was geweest. Veel mensen zagen voor het eerst in hun leven sneeuw, waaronder ook een 82 jarige inwoonster. Maar ook de recente winter op het noordelijke halfrond was één van de koudste sinds lange tijd.
Satellietopnames uit januari lieten zien dat er op het noordelijk halfrond in de afgelopen 42 jaar nog nooit zoveel gebieden met sneeuw waren bedekt en ook op Antarctica bleek dat het ijs in januari nog nooit zo'n groot gebied had bedekt sinds men in 1979 met satellietopnames begon. De omvang van het ijs was maar liefst 30% groter dan het gemiddelde over de afgelopen 30 jaar. In bijna alle landen is het een strenge winter geweest, in de staat Washington viel binnen twee weken op veel plaatsen meer dan 5 meter sneeuw. Wisconsin in de V.S. maakte de zwaarste sneeuwval sinds 30 jaar mee en China sinds 50 jaar. In Afghanistan viel een record aan sneeuw sinds 30 jaar, buurland Tadzjikistan maakte de strengste winter mee sinds 50 jaar en ook Japan kende een extreme sneeuwval. In Saoedi-Arabië zagen mensen voor het eerst in hun leven sneeuw, in Iran vond er in de woestijnen zware regenval plaats en in Turkije en in Griekenland daalde de temperatuur tot ongekende laagte, plaatselijk vroor het 31 graden. Nederland bleef een koude winter bespaard, de winter was zelfs zeer zacht en eindigde op de zesde plaats in de rij van zachte winters sinds 1901.
Tot ongeveer een jaar geleden dacht ik dat de klimaatsveranderingen en de opwarming van de aarde iets te maken hadden met het magnetisch veld van de aarde en dat de overgang naar een nieuwe tijd in de Lange Telling kalender van de Maya’s daar iets mee te maken heeft.
Het omwisselen van de magnetische polen zou hier wel eens mee te maken kunnen hebben en zou best wel eens op 21 december 2012 kunnen gaan gebeuren. Wat betekent dit nu eigenlijk en wat zou er kunnen gebeuren als dit inderdaad gebeurt?

De magnetische polen worden bepaald door het magnetisch veld van de aarde, beide polen liggen niet op dezelfde locatie als de geografische polen. De magnetische pool in het noorden ligt in het noorden van Canada op ongeveer 1.000 kilometer van de geografische Noordpool en de magnetische pool in het zuiden ligt bij de kust van Antarctica op ongeveer 2.500 kilometer van de geografische Zuidpool. De magnetische polen liggen niet vast, zo is de magnetische pool in het noorden de laatste honderd jaar 1.100 km verplaatst vanaf de Noordelijke IJszee richting het noorden van Canada en als de huidige snelheid zich doorzet, dan zal het over vijftig jaar in Siberië liggen.

Deze twee polen kun je zien als een enorme magneet, bij de polen staat het magnetisch veld loodrecht op de aarde en bij de evenaar loopt het evenwijdig aan het aardoppervlak. De belangrijkste functie van het magnetisch veld van aarde is om ons tegen kosmische straling te beschermen, het houdt niet alle straling tegen, maar wel het grootste deel ervan. Energierijke kosmische deeltjes kunnen door hun snelheid en hoge energie iedere plek op aarde bereiken, maar boven Zuidoost-Azië hebben ze meer energie nodig om ons te bereiken dan boven Brazilië en boven het zuiden van de Atlantische Oceaan, omdat het aardmagnetisch veld daar scheef is. Kosmische straling met iets minder energie kan de mensen in het gebied van de evenaar veel moeilijker bereiken, doordat het magnetisch veld daar evenwijdig aan het aardoppervlak loopt. De minst energierijke deeltjes worden daar afgeweerd en naar de magnetische polen van de aarde geleid, waar de veldlijnen een steile hoek maken en de kosmische straling omlaag leiden.

Vliegtuigpersoneel dat vaak over de polen vliegt staat dus regelmatig bloot aan kosmische straling, doordat daar de deeltjes door het magnetisch veld naar toe worden geleid en doordat er op die hoogte meer kosmische straling voorkomt dan op het aardoppervlak. Maar ook mensen die in hooggelegen steden wonen krijgen meer kosmische straling te verduren. La Paz in Bolivia is de hoogstgelegen stad ter wereld en daar is de intensiteit van de kosmische straling ongeveer twaalf keer groter dan in de stad Lima in Peru dat slechts 150 kilometer boven de zeespiegel ligt, op een afstand van ongeveer 1.500 kilometer. Mensen wonen al duizenden jaren in de hoogvlakten van het Andesgebergte, dus blijkbaar is deze verhoogde kosmische straling hier op aarde niet zo erg voor ons.

De magnetische polen zijn in het verleden wel eens omgekeerd, dit blijkt uit laagjes magnetisch gesteente in de oceaanbodem en in oude lava-afzettingen op het vaste land. De laatste poolomkering gebeurde alweer 780.000 jaar geleden, terwijl ongeveer iedere 500.000 jaar de magnetische polen omkeren, we zijn dus aardig over tijd. Een poolomkering is een langzaam proces: eerst zwakt het magnetisch veld in ongeveer duizend jaar af en de omkering op zich duurt ook weer ongeveer duizend jaar. Een onderzoek van Adam Maloof en Galen Halverson toont aan dat 800 miljoen jaar geleden de Noordpool in minder dan 20 miljoen jaar meer dan 50 graden is verschoven, dit is de afstand tussen Alaska en de evenaar. Deze verplaatsing duurde dus een behoorlijke tijd.

Momenteel ligt de magnetische Noordpool op de geografische Zuidpool en de magnetische Zuidpool op de geografische Noordpool. Al gedurende 2000 jaar is het magnetisch veld van de aarde aan het afnemen en 500 jaar geleden ging dit opeens sneller. De wetenschap weet niet wanneer en waardoor de magnetische polen omwisselen, maar over het algemeen is men het erover eens dat de magnetische veldsterkte afneemt als er een omkering aankomt. Momenteel is de veldsterkte van het magnetisch veld snel aan het afnemen, waardoor het magnetisch veld van de aarde misschien over duizend jaar verdwenen is, maar dat wil niet zeggen dat daarna de polen om zullen klappen. Rond 5.000 voor Chr. werd het magnetisch veld van de aarde ook steeds zwakker, verplaatsten de magnetische polen zich ook steeds sneller en was het sinds de laatste IJstijd niet zo warm geweest, maar de magnetische polen wisselden toen niet om en het had ook geen dramatische gevolgen voor het klimaat.
Als de veldsterkte van het magnetisch veld afneemt, betekent het ook niet dat de temperatuur op aarde stijgt, want in het midden van de laatste IJstijd, 40.000 jaar geleden, was het magnetisch veld van de aarde tien keer zwakker dan nu. Blijkbaar heeft de sterkte van het magnetisch veld van de aarde dus geen directe invloed op de temperatuur.

Het magnetisch veld kan dus wel binnenkort omkeren. Is het gevaarlijk voor ons als de magnetische polen omkeren, of als er helemaal geen magnetisch veld is?
Wetenschappers hebben lang gezocht naar aanwijzingen voor rampzalige gevolgen door een magnetische poolomkering of het wegvallen van het magnetisch veld, maar tot op heden heeft men hiervoor geen bewijs kunnen vinden. Blijkbaar heeft dit dus geen rampzalige gevolgen voor de natuur, maar dieren die aan de hand van magnetische veldlijnen hun weg vinden kunnen wel in de war raken en het kan ook nadelige gevolgen hebben voor het elektriciteitsnet en voor elektronische apparatuur. Het ergste dat ons kan overkomen is dus hoogstwaarschijnlijk dat we zonder elektriciteit komen te zitten. Een ompoling of het wegvallen van het aardmagnetisch veld is dus blijkbaar geen levensbedreiging voor het leven op aarde.

Dr. Alexey Dmitriev van de ‘Siberische Afdeling van de Russische Academie der Wetenschappen’, professor in de geologie, toonde aan dat de vulkanische activiteit tussen 1875 en 1975 met 500 procent is gestegen en het aantal aardbevingen sinds 1973 met 400 procent is toegenomen. Over het algemeen is het aantal natuurrampen, zoals orkanen, tyfonen, modderstromen en hoge golven, tussen 1963 en 1993 met maar liefst 410 procent toegenomen. Na 1960 zijn er ook veel slapende vulkanen weer tot leven gekomen, zoals de Popocatepetyl in Mexico die na eeuwen van rust in 1990 weer opnieuw tot uitbarsting kwam. Ook is het aantal tornado’s sinds 1950 enorm toegenomen.

Niet alleen op onze planeet zijn er veranderingen aan de gang, maar in ons gehele zonnestelsel. Alexey Dmitriev heeft deze verschijnselen bestudeerd en hij concludeert dat er veranderingen plaatsvinden in ons zonnestelsel die veroorzaakt worden door sterk geladen materiaal dat ons zonnestelsel in deze regio van de Melkweg binnenkomt.

Hier volgt een kort overzicht van veranderingen die de laatste twintig jaar in ons zonnestelsel hebben plaatsgevonden en waar Dr. Dmitriev naar verwijst:

  • de polen op Uranus en Neptunus zijn met 40 en 50 graden verschoven;
  • de intensiteit en de helderheid van Neptunus is met 40% toegenomen, en ook die van Saturnus is toegenomen;
  • de sterkte van het magnetisch veld van Jupiter is verdubbeld;
  • op Pluto is de dichtheid van de atmosfeer sinds 1988 verandert en de druk is verdrievoudigd;
  • aurora’s op Saturnus;
  • op Venus zijn de donkere en de lichte plekken omgekeerd en Venus is helderder geworden;
  • op de maan ontstaat een atmosfeer die bestaat uit natrium en kalium;
  • de atmosfeer van Mars is met 200% in dichtheid toegenomen en er zijn dramatische klimaatsveranderingen op Mars geweest, zoals het smelten van de ijskappen;
  • toename van de zonneactiviteit, de zonnevlammen, een toename van 230% van het magnetisch veld sinds 1901, een toename van het gloeiende plasma van maar liefst 1000% en een enorme vergroting van de heliosfeer van de zon. De heliosfeer is de reikwijdte van de zonnewinden die vanaf de zon komen, deze was normaal 10 astronomische eenheden groot en blijkt nu maar liefst 100 astronomische eenheden te zijn. Eén astronomische eenheid is de afstand van de aarde naar de zon, ongeveer 150 miljoen kilometer.

Dus niet alleen op onze aarde is het klimaat aan het veranderen, ook op andere planeten zijn er veranderingen aan de gang. De veranderingen hier hebben dus niet alleen met het magnetisch veld van de aarde te maken, maar eerder met iets dat van buiten onze planeet komt.

Heeft dit soms te maken met de theorie dat er een onbekende planeet in ons zonnestelsel is, die nu in de buurt van onze planeet en de andere hemellichamen in ons zonnestelsel komt?
De theorie over deze onbekende planeet komt van Zecharia Sitchin af, zijn interpretatie van de Sumerische teksten is dat de Annunaki de grondleggers van de Sumerische cultuur zijn, ze hebben hun steden gebouwd en hen in de geheimen van de hemel ingewijd. AN.NU.NA.KI betekent "zij die uit de hemel (Anu) naar de Aarde (Ki) kwamen", dit gebeurde volgens de Sumeriërs ongeveer 500.000 jaar geleden. De Annunaki kwamen van een planeet die NI.B-I.RU heet, dat letterlijk "de planeet die aan de hemel glanst en de middenpositie inneemt" betekent. Volgens Zecharia Sitchin beschrijft deze planeet een lange baan om de zon waardoor ze iedere 3.600 jaar tussen de planeten Mars en Jupiter komt te staan, maar wanneer dat gebeurt is niet bekend. Deze planeet oefent een aantrekkingskracht op andere hemellichamen uit, doordat het een zeer zware planeet is, terwijl het maar zo’n vier tot vijf keer groter is dan onze aarde. Hierdoor kan het misschien ook de natuur en het klimaat op aarde beïnvloeden.

Er zijn veel rampscenario’s over deze planeet geschreven, maar als er inderdaad zo’n zware planeet is, dan zou het dus betekenen dat er om de 3.600 jaar rampen gebeuren. Stel dat deze planeet eind 2012 in zijn omloopbaan het dichtste bij de aarde staat en dus de grootste invloed uitoefent, dan moet dit ook 3.600 jaar geleden gebeurt zijn, dus rond 1588 voor Chr. Rond 1600 voor Chr. vond er een gigantische vulkaanuitbarsting plaats op het eiland Santorini in Griekenland, dit is waarschijnlijk de grootste uitbarsting aller tijden, maar in andere delen van de wereld zijn geen grote rampen uit die tijd bekend.

In 2003 ontdekten Michael Brown, Chad Trujillo en David Rabinowitz inderdaad een nieuwe planeet in ons zonnestelsel en ze noemden hem UB313. Er werd meteen gedacht dat dit de onbekende “Planet X” zou zijn, doordat het inderdaad een kleine planeet is, de diameter is slechts 2.400 kilometer, terwijl die van de aarde 12.756 kilometer is.
Enkele jaren later bleek dat deze dwergplaneet in 557 jaar om de zon draait en op haar verste punt drie keer verder dan Pluto van de zon afstaat. Men gaf deze dwergplaneet de naam Eris en haar maan Dysnomia.
Deze planeet is dus duidelijk niet “Planet X” of Niburu, maar men blijft nog wel steeds zoeken naar planeten en er worden de laatste jaren inderdaad nieuwe planeten ontdekt, maar deze zijn ver van ons zonnestelsel verwijderd. Het kan dus best zo zijn dat er een onbekende planeet in ons zonnestelsel is en dat die maar zelden in onze buurt komt, maar de veranderingen die er momenteel in ons zonnestelsel aan de gang zijn hebben dus niets met een onbekende planeet te maken.

De laatste jaren begint het er steeds meer op te lijken dat deze veranderingen iets met onze zon te maken hebben.

De zonneactiviteit blijkt de laatste jaren toe te nemen. Zonneactiviteit manifesteert zich in twee verschillende fenomenen: zonnevlekken en coronale massa uitstoten (CME’s). Zonnevlekken zijn magnetisch velden die tot ver buiten de zon zelf reiken en zijn verantwoordelijk voor zonnevlammen. Zonnevlammen stralen een enorme hoeveelheid energie uit in de vorm van röntgenstraling die binnen acht minuten de aarde bereiken. De zon heeft een zonnevlekkencyclus met een gemiddelde lengte van 11 jaar en aan het eind van deze cyclus keren de magnetische velden van de polen op de zon om. De corona is vreemd genoeg veel heter dan het oppervlak van de zon zelf. De corona is een bol van puur plasma die tot zo’n 2.500 kilometer boven het oppervlak van de zon reikt. Het oppervlak van de zon heeft een temperatuur van 5.700 graden Celsius, maar de corona kan temperaturen hebben tot wel 2.000.000 graden Celsius. Hoe dit mogelijk is, is een momenteel nog een mysterie, omdat je zou verwachten dat de temperatuur daalt als je verder van het oppervlak van de zon afgaat, maar de temperatuur stijgt dus tot enorme waarden!
Coronale massa uitstoten (CME’s) zijn plasma explosies in de corona van de zon en het duurt ongeveer drie dagen voordat deze geladen deeltjes de aarde bereiken. Zowel zonnevlammen als CME’s kunnen veel schade aan onze satellieten aanrichten en ze kunnen radiocommunicatie verstoren. In 1989 trof een krachtige uitbarsting in de corona van de zon de aarde, waardoor veel satellieten en het elektriciteitsnet van Quebec in Canada uitvielen, hierdoor kwamen zeven miljoen mensen zonder stroom te zitten. Het record aller tijden, voor zover bekent, wat betreft zonneactiviteit werd gevestigd in 2003. Op 21 oktober 2003 gingen er waarschuwingen uit van een verhoogde zonneactiviteit en op 28 oktober werd de grootste zonnevlek ooit waargenomen. Kort daarna volgde er een sterke zonnevlam. Op 4 november werd het record aller tijden gevestigd: de grootste zonnevlam die ooit was gemeten werd gevolgd door een coronale massa uitstoot (CME) en miste de aarde maar net. Deze sterkste uitbarsting op de zon die ooit is gemeten, vond twee jaar na het laatste zonnemaximum van februari 2001 plaats. Het volgende zonnemaximum is in 2012.

Tim Patterson, professor in de geologie, doet al jaren onderzoek naar ons klimaat. Uit gegevens van Tim Patterson en zijn team blijkt dat tussen een zonnemaximum en een zonneminimum de hoeveelheid lage wolken met 1,7 procent varieert. Hoe meer wolken er zich vormen, des te lager de globale temperaturen worden, doordat er dan minder zonnestralen de aarde bereiken. Dit verschil van 1,7 procent is een belangrijke waarde, waardoor het klimaat kan veranderen. Als er tijdens een piek van een zonnevlekkencyclus meer vlammen door de zon worden geproduceerd, dan bereiken minder kosmische stralen de aarde, doordat de zonnevlammen de kosmische stralen afbuigen. Tijdens de 11 jarige zonnevlekkencyclus varieert de hoeveelheid kosmische straling met 15 procent en gedurende langere perioden varieert de hoeveelheid kosmische straling maar liefst vier keer zoveel, dat grote klimaatsveranderingen met zich meebrengt.
De conclusie van het onderzoek van Dr. Tim Patterson en zijn team luidt als volgt: geologische gegevens tonen duidelijk aan dat er slechts een klein verband is tussen CO2 niveaus en de temperatuur. Hoewel CO2 een geringe invloed op de globale temperatuur kan hebben, is dit effect minimaal en van korte duur, doordat deze cyclus bovenop de veel grotere water cyclus zit, dat werkelijk de globale temperaturen bestuurd. De water cyclus wordt op zijn beurt voornamelijk beïnvloed door kosmische cyclussen en trends.

Dr. Jan Veizer, professor in de geologie aan de universiteit van Ottawa, en de Israëlische astrofysicus Dr. Nir J. Shaviv, hebben zeeschelpen geanalyseerd en zo gegevens van de temperaturen op aarde gedurende de laatste 500 miljoen jaar verzameld. Ze ontdekten een cyclus van temperatuurstijgingen en dalingen van 135 miljoen jaar. Dit komt niet echt overeen met de ons bekende aardse fenomenen, maar het komt wel goed overeen met onze aardse verplaatsingen in en uit de heldere spiraalarmen van onze Melkweg. Binnen deze spiraalarmen bevinden zich supernova's die grote hoeveelheden kosmische en galactische straling produceren, die onze atmosfeer bombarderen. Veizer en Shaviv concludeerden dat 75 procent van de temperatuurswisselingen van de laatste 500 miljoen jaar verklaard wordt door kosmische straling bij het binnen- en buitengaan van de spiraalarmen van de Melkweg. Hun conclusie sluit perfect aan bij de bevindingen van Dr. Tim Patterson.

Henrik Svensmark van het Deense Space Research Institute, heeft aangetoond dat ons klimaat door kosmische straling wordt bestuurd. Het aantal lage wolken, tot een hoogte van ongeveer twee kilometer, neemt namelijk toe als ook de hoeveelheid kosmische straling die het lage deel van onze atmosfeer bereikt, toeneemt. Kosmische straling bestaat uit atoomdeeltjes die afkomstig zijn van geëxplodeerde sterren. Als de zon actief is, dan betekent dit dat het magnetisch veld van de zon sterker is en daardoor wordt ook de zonnewind sterker, waardoor de zon meer kosmische straling wegblaast en er dus minder kosmische straling de aarde bereikt. Zodra de zon minder actief wordt, is er dus minder zonnewind en bereikt er meer kosmische straling de aarde. Als er minder kosmische straling doordringt tot het aardoppervlak worden er minder lage wolken gevormd, waardoor er dus meer zonnestralen het aardoppervlak bereiken en het warmer wordt.

Volgens Henrik Svensmark ondervinden we momenteel de hoogste zonneactiviteit van de laatste 1.000 jaar, waardoor er minder kosmische straling de aarde bereikt en het hier dus warmer wordt.
Zo viel het hoogtepunt van de Kleine IJstijd 300 jaar geleden samen met een bijzondere toestand van de zon, tijdens deze periode was er weinig magnetische activiteit op de zon, waardoor het op aarde kouder werd. De Kleine IJstijd was een koude periode tussen ongeveer 1430 tot ongeveer 1850. Sinds het einde van de laatste echte IJstijd, ongeveer 11.500 jaar geleden, zijn er negen kleine IJstijden geweest en al deze negen perioden vielen samen met een lage zonneactiviteit.
De zon is dus blijkbaar een belangrijke factor bij klimaatsveranderingen. Als de zon niet actief is en daardoor het magnetisch veld afneemt bereikt er meer kosmische straling de aarde en wordt het hier kouder.
Kosmische straling zijn deeltjes die zich met snelheden in de buurt van de lichtsnelheid door het heelal verplaatsen. Een deel van deze straling komt van onze zon af en een ander deel is afkomstig van ontplofte sterren. De kosmische straling van de zon is relatief zwak, waardoor hun invloed niet tot ons aardoppervlak reikt. De kosmische straling die van ontplofte sterren afkomt, heeft wel invloed op ons klimaat.
Svensmark ontdekte ook dat muonen, dit zijn kosmische deeltjes die voornamelijk afstammen van sterrendeeltjes met een zeer hoge energie, niet door het magnetisch veld van de aarde worden tegenhouden en de zon houdt ook bijna niets van deze deeltjes tegen. Deze muonen hebben dus invloed op ons klimaat en hun invloed staat dus los van de invloed van onze zon en volgens Svensmark zijn het juist deze muonen die het klimaat op aarde het meest beïnvloeden. Dat komt vooral doordat ze door hun hoge energie de laagste delen van de atmosfeer kunnen bereiken, waar ze een rol spelen bij de vorming van lage wolken, waardoor vervolgens de temperatuur daalt. Het aantal muonen dat de aarde en ons gehele zonnestelsel bereikt verandert gedurende miljoenen jaren, doordat de aarde en ons gehele zonnestelsel samen door de Melkweg reizen.

De kosmische stralen die de onderste luchtlagen beïnvloeden bestaan voor 60 procent uit muonen en voor 40 procent uit andere kosmische delen met een middelbare energie. Deze kosmische straling van middelbare energie wordt wel door het magnetisch veld van de zon beïnvloedt en is voldoende om de kleine temperatuursverschillen tijdens de kleine ijstijden te kunnen verklaren. Maar de muonen hebben dus veel meer energie en van een lading muonen bereiken dus veel meer deeltjes de lage luchtlagen, deze muonen veroorzaken veel grotere temperatuursverschillen en zijn de oorzaak van de grote ijstijden. Het aantal muonen dat op ons afkomt is niet altijd gelijk, het ligt er namelijk aan in welk deel van de Melkweg ons zonnestelsel zich bevindt. Als we door een deel gaan waar veel sterren zijn, dan worden we bestookt door muonen en daalt de temperatuur aanzienlijk. Dankzij de analyse van Svensmark is er ook meer bekend over de weg die ons zonnestelsel door de Melkweg aflegt. De Melkweg bestaat namelijk uit een aantal spiralen en deze spiralen bestaan uit veel sterren. Als we dus door één van deze spiralen reizen, dan komen we in een gebied met veel kosmische straling terecht, waardoor op aarde de temperatuur daalt. Dankzij gegevens van oude steenlagen, ijslagen en lagen uit de zeebodem weten we nu dat ons zonnestelsel 142 miljoen jaar geleden door de Scutum-Crux spiraalarm ging en 34 miljoen jaar geleden door de Sagittarius-Carina spiraalarm. De Scutum-Crux arm moet 1170 lichtjaar breed zijn en de Sagittarius-Carina arm 910 lichtjaar breed. De dichtheid van de materie in beide armen is tachtig procent hoger dan in de ruimte ertussen.

Hieruit volgt dat de zeer koude tijdvakken samenvallen met de tijdstippen waarop ons zonnestelsel door de spiraalarmen in onze Melkweg ging:
  • Ordovicium-Siluur tijdperk van 490 tot 416 miljoen jaar geleden, ons zonnestelsel ging toen door de Perseus-spiraalarm.
  • Carboon tijdperk van 360 tot 299 miljoen jaar geleden, ons zonnestelsel ging toen door de Norma-spiraalarm.
  • Jura tijdperk van 199,6 tot 145,5 miljoen jaar geleden, ons zonnestelsel ging toen door de Scutum-Crux-spiraalarm.
  • Mioceen tijdperk van 10 miljoen jaar geleden, ons zonnestelsel ging toen door de Sagittarius-Carina-spiraalarm.
  • Plioceen tijdperk van 6 tot 2,4 miljoen jaar geleden, ons zonnestelsel ging toen door de Orion-spiraalarm.

Uit klimaatgegevens, gebaseerd op de hoeveelheid zware zuurstof in microfossielen op de zeebodem, blijkt dat het klimaat op aarde 2,7 miljoen, 2,1 miljoen, 1,3 miljoen, 700.000 en 500.000 jaren geleden duidelijk koeler werd. Deze koude perioden ontstonden hoogstwaarschijnlijk door supernova’s die destijds relatief dicht bij de aarde stonden en onze planeet met gigantische kosmische stralingen bestookten.
Vandaag de dag is het nog steeds onduidelijk hoe intens de kosmische stralen in de verschillende delen van het Melkwegstelsel zijn. Een omwenteling van ons zonnestelsel door de Melkweg duurt ongeveer 32 miljoen jaar, maar het is niet duidelijk wanneer ons zonnestelsel de spiraalarmen doorkruist waardoor we grote hoeveelheden kosmische stralen opvangen.
Door sterke uitbarstingen van de zon bereikt er minder kosmische straling ons aardoppervlak, doordat die kosmische straling door de sterke zonnewinden weg worden geblazen, waardoor ze de aarde niet kunnen bereiken. Als er minder kosmische straling het aardoppervlak bereikt, dan worden er minder wolken gevormd, waardoor er dus meer zonnestralen het aardoppervlak bereiken en de temperatuur stijgt. Volgens NASA zal er in 2012 een piek in de zonneactiviteit zijn, die dertig tot vijftig procent hoger zal zijn dan de vorige piek in 2001. In 2012 zal er dus veel minder kosmische straling de aarde kunnen bereiken, waardoor het hier warmer zal worden.

De ontdekkingen van Henrik Svensmark zijn een duidelijk antwoord op de vele vragen over de klimaatsveranderingen, maar hoe kan het dan dat het overal op de wereld warmer wordt, behalve op Antarctica?

Als de bewolking afneemt, dan warmt het grootste deel van de aarde op, maar Antarctica niet, want als daar de bewolking afneemt, dan wordt het daar juist kouder. Op Antarctica gebeurt dus precies het omgekeerde: wolken warmen Antarctica op, terwijl ze de rest van de wereld afkoelen. Ook hier heeft Svensmark een verklaring voor. Het is gebleken dat het landijs en de wolken boven Antarctica veel witter zijn dan in de rest van de wereld, waardoor de wolken meer energie van de zon opnemen. Deze energie wordt vervolgens voor een deel naar beneden gestuurd waardoor Antarctica opwarmt. Ook op Groenland blijkt dat wolken het land eronder juist opwarmen, maar doordat het klimaat op Groenland in verbinding staat met de rest van de wereld en Antarctica bijna niet, wordt het opwarmende effect van de wolken boven Groenland door de globale veranderingen teniet gedaan.

Dit verklaart nog niet alle verschijnselen, want als de globale opwarming inderdaad ontstaat doordat er globaal minder wolken zijn, hoe kan het dan dat Antarctica rond het jaar 2000 toch opwarmde?
Svensmarks antwoord hierop is dat Antarctica ondanks de afgelegen ligging toch mee kan doen met de algemene opwarming, doordat de hoeveelheid waterdamp in de atmosfeer is toegenomen. Als de atmosfeer opwarmt, verdampt er namelijk meer water, waardoor er dus meer waterdamp in de atmosfeer terecht komt. Normaal kaatst het zonlicht vanaf de aardbodem terug de atmosfeer in, maar als er meer waterdamp in de atmosfeer zit, kaatst er opnieuw meer zonlicht via de waterdamp naar de aarde terug, waardoor de aarde dus warmer wordt dan dat er minder waterdamp zou zijn.

Duitse wetenschappers van het Max Planck Instituut voor Kernfysica in Heidelberg bevestigen het onderzoek van Henrik Svensmark: de kosmische straling kan verantwoordelijk zijn voor de klimaatveranderingen die we waarnemen op aarde.
De ontdekkingen en verklaringen van Henrik Svensmark zijn in mijn ogen het meest overtuigende bewijs dat de opwarming van de aarde inderdaad wordt veroorzaakt doordat er de laatste jaren minder kosmische straling onze aarde bereikt. De mens is dus niet de veroorzaker van dit alles, maar de natuur en de wereld om ons heen bepaalt wat er met ons gebeurd. Onze vervuilende activiteiten zijn dus niet de grootste oorzaak van de opwarming van de aarde en de vele orkanen, want door de globale opwarming worden ook de zeeën warmer, waardoor er meer orkanen ontstaan. Het onderzoek van Henrik Svensmark gaat geheel over de klimaatsveranderingen, maar het toegenomen aantal aardbevingen en vulkaanuitbarstingen verklaart hij niet. Klimaatsveranderingen gaan relatief langzaam, maar zware aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en meteorietinslagen veroorzaken plotselinge natuurrampen. De tsunamiramp van december 2004 ligt nog vers in ons geheugen, een zware aardbeving in de Indische Oceaan met een kracht van 9,3 op de schaal van Richter veroorzaakte een enorme vloedgolf en doodde maar liefst 240.000 mensen. We weten dat aardbevingen en vulkaanuitbarstingen ontstaan doordat de tektonische platen bewegen, maar dat deze misschien door kosmische invloeden opeens sneller tegen elkaar aan kunnen gaan schuiven is nog onontgonnen gebied.
Zoals ik in het eerste hoofdstuk heb verteld ontstond de tsunami door een enorme energiegolf die afkomstig was van een megaster in het centrum van onze Melkweg, in het sterrenbeeld Boogschutter. Deze ster heet SGR 1806-20 en staat ongeveer 50.000 lichtjaar van ons vandaan. Pas in september 2004 heeft de wetenschap ontdekt dat het centrum van onze Melkweg een super groot zwart gat bevat. Dit is het zwarte centrum dat de Maya’s het Hart van de Hemel noemen. Wat wij dus pas een aantal jaar geleden hebben ontdekt wisten de Maya’s dus al honderden en misschien wel duizenden jaren!
In augustus 2005 werd ons zonnestelsel door zeventien gammastraal uitbarstingen gebombardeerd en men vermoedt dat de eigenaardigheden van de zon die tussen 8 en 10 augustus werden waargenomen iets met deze gammastralen te maken heeft. Op 15 augustus lichtten de polen van Saturnus op, dat werd veroorzaakt door energetische veranderingen in ons zonnestelsel. Op 19 augustus werd gelijktijdig de vulkaan St. Helens door een gammastraaluitbarsting actief. Aan het einde van augustus, gelijktijdig met de volgende uitbarsting, werden drie klasse-M zonnevlammen afgevuurd door de zon, gevolgd door een coronale massa uitstoot (CME) van de zon op 28 augustus. De volgende dag ging Katrina, één van de meest vernietigende orkanen uit de Amerikaanse geschiedenis aan land in New Orleans, en richtte een massale ravage aan in het zuiden van de Verenigde Staten. Slechts twee dagen later, op 1 september, ging de tropische storm Talim in China en Taiwan aan land, waardoor 200.000 mensen geëvacueerd moesten worden. Na de orkaan Katrina werd de zuidkust van de Verenigde Staten opnieuw door een vergelijkbare orkaan getroffen. Dit keer was het Rita, een klasse 5 en alles vernietigende orkaan die degradeerde tot een klasse 3 orkaan toen het aan land ging. Op 3 september 2005 werden er wereldwijd maar liefst 60 aardbevingen geteld.
Dit natuurgeweld heeft duidelijk met deze krachtige uitbarstingen in ons helaal te maken, maar blijkbaar kunnen de planeten in ons zonnestelsel ook voor natuurrampen zorgen. De huidige wetenschap kan het nog niet verklaren waardoor een passerende planeet al deze effecten op aarde teweeg kan brengen. Op 8 juni 2004 was er een Venus-overgang, ook wel een Venus-transitie genoemd, op deze dag stond Venus precies tussen de aarde en de zon, waardoor we vanaf de aarde een klein stipje in de zon zagen, dit kleine stipje was dus de planeet Venus. Hierna werd op 22 juni 2004 de vulkaan Ijlen op Java actief en op 29 juni de vulkaan Bezymianny in Rusland. Juli 2004 was een zeer zware maand met over de gehele wereld in totaal acht vulkaanuitbarstingen. In september 2004 vonden nog eens vijftien uitbarstingen plaats waaronder die van de vulkaan Etna in Italië.
Venus-overgangen komen steeds in paren voor, van elkaar gescheiden met een tussenperiode van acht jaar, afwisselend in de maand juni en december:

Juni 1518 en juni 1526
7 december 1631 en 4 december 1639, 113 jaar later
6 juni 1761 en 3 juni 1769, 130 jaar later
9 december 1874 en 6 december 1882, 113 jaar later
8 juni 2004 en 6 juni 2012, 130 jaar later
11 december 2117 en 8 december 2125, 113 jaar later

Hieruit heb ik berekend dat Venus-overgangen afwisselend na 113 jaar en vervolgens weer na 130 jaar plaatsvinden. Rond iedere van deze bovenstaande Venus-overgangen zijn er bijzondere dingen gebeurd:

Tijdens de Venus-overgangen in 1518 en 1526 landde de Spanjaarden op de kusten van Yucatan en veroverden het Azteekse Rijk. De twee overgangen hierna waren in 1631 en in 1639, en korte tijd hierna was het de koudste periode tijdens de Kleine IJstijd toen er weinig magnetische activiteit op de zon was. De Venus-overgangen daarna waren in 1761 en in 1769, de geboorten van de Amerikaanse en de Franse Revolutie. Na de Venus-overgang in 1882 barstte 8,5 maanden later de Krakatau vulkaan op 27 augustus 1883 op Java uit, dit was één van de zwaarste vulkaanuitbarstingen aller tijden.

Het is niet bekend of de Maya’s, die Venus nauw observeerden, op de hoogte waren van Venus overgangen, maar Greg Reddick heeft wel een ‘toevalligheid’ in de Venus tabellen in de Dresden Codex ontdekt. Op de dag 10.10.5.3.0 1 Hunahpu 8 Yax verschijnt volgens de Dresden Codex Venus voor het eerst als Morgenster, dit is na een Venus overgang van vijf dagen eerder. Acht jaar later, op de tweede regel van de tabel in de Dresden Codex, vond er opnieuw een Venus overgang plaats. Het zou best kunnen dat de Maya’s een grote waarden hechtten aan Venus-overgangen, maar doordat er maar weinig documenten zijn overgeleverd is dit niet bekend.

Venus-overgangen volgen dus een regelmatig patroon, en hierdoor heb ik de Venus-overgangen tot aan het begin van onze huidige Zon op 11 augustus 3114 v.Chr. uitgerekend. Zo kwam ik erachter dat de Venus-overgang die het dichtste bij deze datum ligt in 3099 v.Chr. was, dit is 15 jaar na het begin van de Vierde Zon in de Lange Telling kalender. De Venus-overgang in 2012 is op 6 juni, de Lange Telling kalender begint en eindigt dus niet met een Venus-overgang.

Op 8 juni 2004 was er een Venus-overgang en 6,5 maanden later kwam de tsunami. Na de eerste Venus-overgang volgt er dus na 8 jaar opnieuw een Venus-overgang, doordat ze in paren voorkomen. De volgende Venus overgang gebeurt op 6 juni 2012, 6,5 maand voor de magische datum 21 december 2012. Het zou best kunnen dat door de Venus-overgang in 2012 het natuurpark Yellowstone ontploft. Yellowstone in de Verenigde Staten is een prachtig natuurpark en is één van de grootste actieve vulkanische systemen op aarde. Volgens Steve Sparks, een professor in geologie aan de Universiteit van Bristol, kan de krater met een oppervalk van 320 vierkante kilometer worden vergeleken met een ballon vol met gas die al door een speldenprik kan ontploffen. Dit gebeurt gemiddeld iedere 600.000 jaar en de laatste keer is al weer 640.000 jaar geleden. De super vulkaan Yellowstone ligt bovenop een enorme berg van uranium. Seismografische apparatuur en warmte detectoren die in het gehele park staan, laten zien dat de vulkaan ieder moment kan ontploffen, maar het kan ook nog 100.000 jaar duren voordat de vulkaan ontploft. Als dit gebeurt, dan veranderen de staten Wyoming en Montana in de Verenigde Staten in een zwarte massa van stromend vulkanisch afval en zal het grootste deel van Noord-Amerika vergiftigd worden door radioactief afval. De moessons in Azië zullen stoppen, waardoor veel mensen honger zullen lijden en op het gehele noordelijk halfrond zal er een vulkanische winter komen, die enkele jaren kan duren. Een ontploffing van Yellowstone zal een enorme hoeveelheid vulkanische stoffen in de atmosfeer blazen, waardoor het zonlicht enorm wordt belemmerd en de temperatuur globaal met maar liefst 12 graden Celsius kan dalen.

Een wetenschap die de laatste jaren steeds meer bekendheid begint te krijgen is plasma kosmologie. Plasma wordt ook wel eens de vierde toestand naast vloeibaar, vast en gas genoemd. In een normaal gas bevat ieder atoom een gelijk aantal positief en negatief geladen deeltjes, waardoor ieder atoom elektrisch neutraal is. Een gas wordt plasma als de atomen een zeer hoge temperatuur bereiken, waardoor een groot aantal atomen hun elektronen loslaten. De atomen zijn hierna positief geladen en de negatieve elektronen kunnen vrij bewegen, waarna een elektrisch geladen “geïoniseerd” gas ontstaat. Als er genoeg atomen geïoniseerd zijn om de elektrische karakteristieken van het gas te beïnvloeden, is het een plasma. In natuurlijke omstandigheden vormt plasma zich bij sterren, waar temperaturen immers enorm hoog kunnen zijn.
Plasma straalt soms licht uit als het door elektrische en magnetisch velden wordt beïnvloedt, de aurora's op de poolgebieden zijn hier bekende voorbeelden van. Eens dacht men dat de ruimte bijna helemaal leeg was, maar volgens de plasma kosmologie leeft het universum met plasma. Vaste stromen van geladen deeltjes zijn ontdekt die een afstand van maar liefst honderdduizenden lichtjaren door de ruimte overbruggen. Plasma is bijna overal, minimaal 99% van het gehele universum bevindt zich in een plasma toestand en ook de zon is volgens de plasma wetenschappers een gigantische plasma bol. Doordat plasma in het universum elektrisch geladen blijft en het grootste deel van het universum uit plasma bestaat wordt het meer door elektromagnetische krachten beïnvloedt dan door krachten zoals zwaartekracht. De meest bekende voorbeelden van elektrische plasma's op aarde zijn: neon licht, bliksem, TV schermen en vuur.

Het grootste deel van de wetenschap ziet het universum als elektrisch neutraal en puur mechanisch, een plaats waar de zwakke zwaartekracht heerst, maar de plasma kosmologie gaat er vanuit dat het universum elektrodynamisch is en dat zwaartekracht en traagheid niet de enige krachten zijn. Plasma kosmologen denken dat plasma een beter licht kan werpen op de vorming en de evolutie van melkwegstelsels. Enkele wetenschappers gaan nog een stap verder en zeggen dat uitgezocht moet worden hoe het kan dat er fysieke materie ontstaat uit de onderliggende ether om de energiebron te verklaren die sterren, supernova-explosies en explosies van galactische kernen voedt.

Aan het begin van de twintigste eeuw vervingen orthodoxe wetenschappers de ethertheorie door wiskundige abstracte modellen, doordat nooit bewezen was dat ether echt bestaat, maar toch vinden veel onafhankelijke onderzoekers bewijzen die het bestaan ervan ondersteunen.

Zoals we weten bestaat het leven op aarde uit vier elementen: aarde, water, vuur en lucht. Het geloof van de Maya’s is gebaseerd op vijf elementen, deze vijf elementen vormen ook de Vijf Zonnen. De Vijfde Zon begint volgens de Lange Telling kalender van de Maya’s op 21 december 2012 en staat in het teken van het element ether, het symbool voor het centrum en de stof die onze kosmos leven geeft.

Ether is een onzichtbare stof, de stof van communicatie. David Wilcock en Daniel Winter zeggen het volgende over ether, dat voor mij alles zegt:

Ether is pure, bewuste energie en omdat het vorm geeft aan het gehele universum, moet het universum zelf een levend intelligent wezen zijn.

Volgens de huidige Maya’s begint de Vijfde Zon met drie dagen zonder zonneschijn, de zon zal dan niet te zien zijn, het zal dan drie dagen donker zijn. Tot die geboorte bevinden we ons in een grote transformatie, die al jaren geleden begonnen is. Dit zal gepaard gaan met natuurrampen en klimaatsveranderingen, dat voor ons het signaal is om meer respect te krijgen voor de wonderbaarlijke wereld waarin we leven, zodat we in gaan zien dat we niet onbeperkt misbruik kunnen blijven maken van de natuur. We zijn allemaal onderdeel van de natuur en als we onze omgeving niet met respect behandelen, dan heeft dat uiteindelijk invloed op onszelf. We dienen onze ogen te openen om op een hoger bewustzijnsniveau te komen, zodat we gaan beseffen dat we allemaal één zijn en allemaal deel uitmaken van de grote goddelijke energie waarin we ons bevinden. Pas als we open en eerlijk en met liefde met elkaar omgaan, zonder beperkingen of vooroordelen, zonder onderscheid te maken in ras, geloof, cultuur of afkomst, dan pas zullen we in harmonie met de natuur en de wereld om ons heen leven.

Daardoor is het goed om alles te doen wat je kunt doen om het contact met de natuur te herstellen. Ieder einde van een Zon gaat gepaard met natuurgeweld en juist daardoor is het belangrijk dat je op de natuur terug kunt vallen en dat we de relatie met de natuur proberen te herstellen.

Van de klassieke Maya’s zijn tot op heden weinig voorspellingen over 2012 overgebleven, de belangrijkste is de tekst op monument zes in de klassieke Maya stad Tortuguero in Mexico, maar de tekst is niet geheel ontcijferd, doordat bepaalde hiërogliefen geërodeerd zijn en ook doordat nog niet alle Maya hiërogliefen zijn ontcijferd (dit zijn de dubbele vraagtekens in onderstaande zin). De andere teksten gaan alleen over de datum aan het einde van deze 13-baktun cyclus: 13.0.0.0.0 – 4 Hunahpu 3 Kankin. De tekst op monument zes in Tortuguero luidt:

De dertiende baktun cyclus zal eindigen op 4 Ahaw 3 K’anki’in, ?? zal gebeuren. Het zal de afgevaardigde zijn van Bolon Yokte K’u naar de ??

Bolon Yokte K’u betekent waarschijnlijk letterlijk “God met Negen Voeten” of “God van Negen Treden” of “Jaguar Voet(en) Boom”, en wordt ook wel geschreven als Bolon ti k’u. Volgens mij zijn dit de Negen Heren van de Nacht en de negen belangrijkste goden van de Maya’s. De klassieke Maya’s voorspellen dus de terugkeer van de Oude Wijzen mannen die hun voorouders in een lang verleden veel kennis en wijze raad gaven. Vanuit een fysiek oogpunt zul je misschien verwachten dat er negen wezens op de aarde verschijnen, of vanuit de ruimte naar de aarde komen om ons te helpen, maar volgens Zwervende Wolf zal de kennis van de Voorouders terugkomen in de vorm van verlichtte mensen en ik denk dat dit inderdaad de juiste uitleg van de voorspelling is.

John Major Jenkins heeft een belangrijke ontdekking over 21 december 2012 gedaan : op deze dag staat de zon tijdens de winterzonnewende op het kruispunt van de galactische evenaar en de ecliptica. Hoewel de zon ieder jaar door dit kruispunt gaat, komt deze gebeurtenis tijdens de winterzonnewende maar één keer per precessiecyclus voor , dus één keer in ongeveer 26.000 jaar. De Lange Telling kalender is dus zo in elkaar gezet, zodat de overgang naar de Vijfde Zon precies met deze zeldzame samenstand samenvalt. Dit was een prachtige ontdekking van John Major Jenkins, maar Maya onderzoekers weigeren om deze geweldige vondst te accepteren. Het galactische centrum is het kruispunt van de ecliptica en de galactische evenaar, dit kruispunt ligt vlakbij de sterrenbeelden Boogschutter en Schorpioen. Sinds een aantal jaar weet ook de wetenschap dat dit centrum van onze Melkweg een zwart gat is, waar het gehele Melkwegstelsel omheen draait, en dat het zwarte gat bij dit kruispunt vlakbij het sterrenbeeld Boogschutter ligt. De Maya’s wisten dit dus al honderden en hoogstwaarschijnlijk duizenden jaren geleden.

Met deze ontdekking van John Major Jenkins ben ik zelf verder gaan denken, want als de zon op 21 december 2012 op dit kruispunt staat, dan moet het een halve precessiecyclus eerder tijdens een zonnewende bij het andere kruispunt, dat bij de sterrenbeelden Tweelingen en Stier ligt, hebben gestaan. Eén precessiecyclus duurt volgens de Lange Telling kalender van de Maya’s 9.360.000 dagen, de vorige samenstand was dus 4.680.000 dagen geleden. Als één jaar gemiddeld 365,24219 dagen duurt, dan komt de zon iedere 12.813,42 jaar tijdens een zonnewende op het kruispunt van de ecliptica en de galactische evenaar te staan.
De vorige keer dat dit gebeurde was dus in het jaar 10.805 voor Chr. halverwege de periode van de Tweede Zon. Het lijkt erop dat de zondvloed rond deze tijd is gebeurd en Zwervende Wolf bevestigd dit inderdaad:

12.000 jaar geleden ten tijde van de Tweede Zon viel er een gigantisch brokstuk in de Atlantische Oceaan. Daardoor overstroomde de oude stad Tulan. Onze voorouders verlieten de stad en brachten de Maya cultuur naar Yucatan in Midden-Amerika.

De zondvloed gebeurde dus niet aan het einde van de Tweede Zon, maar halverwege de Tweede Zon. Er is vaak geschreven dat de Maya’s en de Azteken dachten dat een Zon eindigde met grote natuurrampen, maar klopt deze veronderstelling wel, want blijkbaar denken de Maya’s daar anders over.

John Major Jenkins heeft ook ontdekt dat de piramide van Kukulkan in Chichen Itza door de Maya’s op een speciale manier is gebouwd, zodat het naar het jaar 2012 verwijst. Op 20 mei 2012 staan de zon en de Plejaden namelijk boven de piramide in conjunctie en gaan beiden door het zenit, op deze dag zal er ook nog eens een zonsverduistering plaatsvinden. De piramide van Kukulkan is waarschijnlijk rond het jaar 830 na Chr. gebouwd en destijds stonden de zon en de Plejaden op 13 mei in conjunctie, maar gingen op die dag niet door het zenit. De Maya’s hebben deze piramide dus exact zo gebouwd, zodat in 2012 de zon en de Plejaden in conjunctie staan en beiden door het zenit gaan, dat aangeeft dat de piramide van Kukulkan een verwijzing naar de Vijfde Zon bevat.
Een tweede aanwijzing is de dag waarop deze samenstand van de zon en de Plejaden plaatsvindt: 20 mei 2012 is de Tzolk’in dag 10 Kan (Chicchan), dus 10 Slang, en de piramide van Kukulkan heeft welgeteld tien niveaus. Dag tien staat dus voor het hoogste niveau, en vanaf deze top van de piramide lijkt het alsof er twee keer per jaar tijdens de equinoxen een slang langs de trappen naar beneden kruipt, als gevolg van een prachtig schouwspel van schaduw en licht.
Een derde aanwijzing die John Major Jenkins vond, is een stalactiet die op het bovenste platform van de piramide staat met daarop een teken van de zon en de staart van een ratelslang. De staart van de ratelslang is immers bij de Maya’s het symbool voor de Plejaden sterren. Deze stalactiet wijst recht naar boven, dus naar het zenit, en is dus ook een verwijzing naar de samenstand van de zon en de Plejaden in het zenit.

Veel Maya piramiden, waaronder ook de piramide van Kukulkan, bestaan uit vier zijden en een platform op de top, waardoor ze naar de vier richtingen en naar het centrum wijzen, dat ook een verwijzing is naar de Vijf Zonnen. Deze aanwijzingen zijn een duidelijk bewijs dat de piramide van Kukulkan met grote precisie is uitgelijnd op de dag 20 mei 2012 zoals John Major Jenkins heeft ontdekt.

De huidige Maya’s zeggen dus niet dat de wereld vergaat, maar wel dat er veel rampen zullen zijn en een toename in tegenstellingen, waardoor er ook veel geweld zal zijn in de tijd naar eind 2012 toe. Deze rampen en het geweld zijn nu al gaande, denk maar eens aan de recente zware tsunami ramp in Zuidoost Azië, de zware orkanen in Amerika en de zware oorlogen in Irak en in Afghanistan. Rond de tijd van 21 december 2012 zullen volgens de huidige Maya’s de Wijze Ouderen door reïncarnatie terugkeren en de laatste tijd worden er overal verlichtte mensen geboren, die een grote bijdrage leveren aan de ontwaking van onze wereld. Deze kinderen zijn de bekende sterrenkinderen, ook wel indigo en nieuwetijdskinderen genoemd, maar ook mensen die bewust of verlicht worden, behoren tot deze nieuwe generatie. Ik denk zelf ook niet dat de wereld zal vergaan, maar ik ben er wel van overtuigd dat we in een bijzondere tijd leven. De Maya’s zijn echter niet de enigen die lang van tevoren deze tijd aan hebben zien komen. Heel veel indianenstammen in geheel Amerika zeggen dat er rond deze tijd een bijzondere overgang plaatsvindt. Ook de Inca’s in Zuid-Amerika en de Hopi indianen in Noord-Amerika geloven dat binnenkort de periode van de Vijfde Zon begint.

De Hopi indianen in de Verenigde Staten zijn nauw aan de Maya indianen van Midden-Amerika verwant en leven tegenwoordig in een reservaat in Arizona. Net als de Maya's geloven de Hopi's dat we momenteel in het vierde tijdperk leven, de Vierde Zon, en dat dit tijdperk zijn einde nadert. Net als de Maya’s hebben de Hop indianen ook voorspellingen gedaan over de overgang naar de Vijfde Zon. De voorspelling is sinds 1959 in het westen bekend en werd door Witte Veer verteld, een Hopi indiaan van de oude Berenstam. Deze schitterende voorspelling is al honderden, misschien wel duizenden jaren oud, waarin negen tekenen voor het aanbreken van de nieuwe tijd worden gegeven:

De Vierde Wereld zal snel eindigen, en de Vijfde Wereld zal beginnen. Dit weten de Ouderen overal. De Tekens zijn na vele jaren vervuld, er zijn er nog maar een paar over.

Dit is het Eerste Teken: Er werd ons verteld over de komst van de mensen met een witte huid, zoals Pahana, maar ze leven niet zoals Pahana; het waren mensen die het land afnamen dat niet van hen was en ze versloegen hun vijanden met donder.

Dit is de komst van de Europeanen na de ontdekking van Columbus in Amerika. De blanken namen het land van de indianen af en doodde hen met de donder van hun geweren.


Dit is het Tweede Teken: Onze landen zullen de komst van draaiende wielen gevuld met stemmen zien.

Dit zijn de blanke kolonisten die met hun huifkarren naar het westen van de Verenigde Staten trokken.


Dit is het Derde Teken: Een vreemd dier zoals een bizon maar met grote lange hoorns, zal in grote getallen over het land rennen.

Dit zijn de koeien die de blanken meebrachten naar Amerika, waarna er grote aantallen koeien over het land liepen.


Dit is het Vierde Teken: Het land zal door ijzeren slangen doorkruist worden.

De komst van de treinen.


Dit is het Vijfde Teken: Kriskras door het land zal er een groot spinnenweb zijn.

De elektriciteit- en telefoonkabels.


Dit is het Zesde Teken: Kriskras door het land zullen er stenen rivieren zijn die beelden in de zon maken.

De wegen en snelwegen gemaakt van asfalt.


Dit is het Zevende Teken: Je zult horen dat de zee zwart word, en dat vele levende wezens erdoor zullen sterven.

Dit zijn de vele olierampen met olietankerschepen.


Dit is het Achtste Teken: Je zult veel jongeren zien die hun haar lang zullen dragen zoals ons volk, die komen en zich bij de stammen zullen voegen, om onze manieren en wijsheden te leren.

Dit waren de hippies in de flowerpower tijd.


En dit is het Negende en Laatste Teken: Je zult horen over een huis in de hemelen, boven de aarde, die met een grote klap zal vallen. Het zal verschijnen als een blauwe ster. Heel snel hierna, zullen de ceremoniën van de Hopi's stoppen.

Dit is de MIR die enkele jaren geleden op de aarde neerstortte, in Australië was er destijds een blauw licht te zien.


Dit zijn de Tekens dat hier grote verwoesting is: de wereld zal schudden. De witte man zal vechten met mensen in andere landen, zij die het eerste licht van wijsheid bezitten. Er zullen veel kolommen van vuur en rook zijn zoals de witte man in de woestijnen hier niet ver vandaan heeft gemaakt. Zij die blijven en in de plaatsen blijven waar de Hopi's leven zullen veilig zijn. Dan zal er veel te herbouwen zijn. En snel, erg snel erna, keert Pahana terug. Hij zal met hem het ochtendlicht van de Vijfde Wereld meenemen. Hij zal de zaden van zijn wijsheid in onze harten planten. Zelfs nu worden de zaden geplant. Deze zullen de weg naar de ontwikkeling van de Vijfde Wereld vergemakkelijken.

Deze Negen Tekenen, die lang geleden door de Hopi indianen zijn voorspeld, zijn inmiddels alle negen uitgekomen. Dit betekent dat de Vierde Zon volgens de Hopi indianen is beëindigd, of dat we nog in de transformatie naar de Vijfde Zon zitten. De tijd van de Vijfde Zon is ook door de Hopi indianen voorspeld in een lied dat in 1914 tijdens de Wuwuchim ceremonie werd gezongen:

Het einde van alle Hopi ceremoniën zal komen als de Blauwe Ster Kachina zijn masker afdoet tijdens een dans op het plein voor niet ingewijde kinderen. Een tijdje zullen er dan geen ceremonies meer zijn, geen geloof meer. Dan zal Oraibi herboren worden met zijn geloof en ceremonies, dat is de start van een nieuwe cyclus van Hopi leven.

Deze blauwe ster Kachina is de ster Sirius en net zoals alle profetieën is dit een symbolische en geen letterlijke tekst. De Hopi indianen zeggen dus eigenlijk dat de blauwe frequentie een aanwijzing is dat de nieuwe tijd is aangebroken. Deze blauwe frequentie verwijst naar onze globale bewustwording over wie we zijn en hoe we met elkaar en met de wereld om moeten gaan. De laatste jaren worden steeds meer mensen bewust en gaan inzien dat we op een verantwoordelijke manier met ons milieu, met de natuur en met onze medemens om moeten gaan. Kortom, de overgang naar de nieuwe wereld is een periode van spirituele verlichting.

De ontwikkeling van de toekomstige Vijfde Wereld is begonnen. Het wordt gemaakt door nederige mensen van kleine naties, stammen en etnische minderheden. Je kunt dit in de aarde zelf lezen. Plantvormen van voorgaande werelden beginnen te ontkiemen als zaden. Dit kan een nieuwe botanische studie starten als mensen wijs genoeg zijn om ze te lezen. Dezelfde zaden worden geplant in de hemel als sterren. Dezelfde zaden worden in onze harten geplant. Deze zijn allemaal hetzelfde, afhankelijk hoe je ze bekijkt. Dat is wat de ontwikkeling maakt naar het volgende, de Vijfde Wereld.

Er zijn de laatste jaren inderdaad veel nieuwe plantsoorten ontdekt.

De voorspellingen van de Hopi indianen hebben veel overeenkomsten met die van de Maya indianen, allemaal spreken ze over een verandering die nodig is, zodat we op een meer spirituele manier gaan leven. Als ik zo naar de wereld kijk, dan is er inderdaad een verandering nodig. We blijven maar oorlog voeren die uiteindelijk tot niets lijden, waarbij veel onschuldige mensen worden vermoord en ook veel militairen die eigenlijk niet eens weten waarvoor ze precies oorlog voeren.
Officieel worden oorlogen gevoerd om het eigen land of om het eigen geloof te verdedigen, maar eigenlijk zijn dit alleen maar smoesjes en dekmantels om de echte redenen te verbergen. In mijn ogen ontstaan oorlogen en gevechten voornamelijk uit eigen belang en door een tekort aan inlevingsvermogen. Blijkbaar hebben onze regeringsleiders niet voldoende capaciteiten of hebben ze heel andere doelen dan dat wij denken dat ze hebben. Of zijn onze regeringsleiders een afspiegeling van onze samenleving en voeren ze uit wat de meerderheid wil?
Geweld is tenslotte een uiting van onze eigen ontevredenheid, want als we allemaal tevreden zouden zijn en alleen vanuit onvoorwaardelijke liefde zouden denken en handelen, dan zou de wereld er heel anders uitzien. Dan zou geld verdienen en zoveel mogelijk materiële spullen verzamelen niet één van de belangrijkste doelen in ons leven zijn, dan zou er geen onderlinge concurrentie, jaloezie, haat, wraak en geweld zijn. Maar dan zou ons doel zijn om zoveel mogelijk mensen te helpen en zouden we allemaal op gelijke voet leven, zonder dat verschillen negatief worden beschouwd, maar juist positief; doordat verschillen, andere culturen, andere geloven, ons een kans bieden om de wereld en jezelf van een andere kant te zien. Als we allemaal vanuit onvoorwaardelijke liefde handelen, voor onszelf, voor onze omgeving en voor onze gehele planeet, dan zijn er ook geen regeringen, geen politieagenten, geen gevangenissen en ook geen rechtsystemen meer nodig, doordat dan iedereen vanuit de universele energie van liefde denkt en handelt. Dit lijkt wel op een hemel op aarde. Zal die tijd hier ooit komen?

Ik weet niet of dat deze tijd ooit zal komen op aarde, maar de laatste jaren worden er wel steeds meer mensen bewuster dat het op deze manier niet langer kan, en dat we inderdaad op een andere manier zullen moeten gaan leven en anders met elkaar om zullen moeten gaan.

Het volgende citaat is een uitspraak van Alejandro Cirilo Perez Oxlaj, Zwervende Wolf, de woordvoerder van de Maya’s in Guatemala, die in mooie woorden deze bewustwording uitlegt:

De profetieën van de Maya’s zijn groter dan de Bijbel. Het is onbegrensd. Maar de profetieën die ons direct betreffen, nu speciaal in de tijd 12 Baktun, 13 Ahau, daarvan hebben de voorvaderen ons gezegd: “Kinderen, we mogen onze herinnering niet vergeten. We hebben jullie gezonde gedachten en wijsheid gegeven.”
Onze Oervaderen zeiden ons: “We zullen samen de gezonde rivieren weer vinden, samen onze steden, onze bergen zien.” Ja, en onze Oervaderen komen om de georiënteerde mensheid weer op weg te helpen, want ze komen en zien dat onze steden verstoord zijn, ze zien hoe onze bergen als woestijnen zijn, en ze zien hoe onze rivieren en onze gewassen verontreinigd zijn. Onze profetieën zeggen ons: Nu is het tijd om te ontwaken, om het werk af te maken.

Na het jaar Nul gaat de mensheid zich verenigen. Er zal respect zijn voor de aarde en respect voor onszelf. Als we de voorouders respecteren, de bomen, de dieren respecteren… Tenminste, als ze tegen die tijd nog niet allemaal verdwenen zijn. Het zal een tijd zijn van harmonie, of een tijd van nieuwe ideeën om te leren hoe we in harmonie met onszelf, met Moeder Aarde en met onze Schepper kunnen zijn .

We staan aan de vooravond van een nieuw tijdperk, de terugkeer van het Weten, de terugkeer van de Voorouders. Deze Wijze Mensen is niet iets vreemds, maar zijn gewone mensen die zich druk maken over de toekomst van de wereld en anderen daarvan bewust willen maken. Veel mensen denken dat ze de wereld niet kunnen veranderen, maar we kunnen allemaal de wereld beter maken. Al kunnen we maar één persoon bewuster maken, dan hebben we de wereld al veranderd!

Ik geloof dat in ieders leven een aantal punten vastliggen en dat we die te zien krijgen voordat we op aarde reïncarneren, zodat dit tijdens ons leven een herkenning zal zijn. Maar de weg tussen deze punten of gebeurtenissen bepalen we zelf, want uiteindelijk maakt iedereen zelf zijn of haar eigen keuzes. Als je dit naar een breder vlak trekt, dan kun je het leven van onze planeet aarde ook op deze manier bekijken en liggen er dus ook bepaalde punten of gebeurtenissen vast, alleen de manier waarop we er komen en hoe we die beleven hangt dus van onszelf af.

De nieuwe tijd die we tegemoet gaan is dus zo’n punt in het leven van de aarde, alleen de manier waarop we het zullen beleven hangt dus van onze eigen situatie af. Zo te zien aan de huidige situatie van onze aarde zullen we eind 2012 nog niet in een tijd van harmonie leven en zullen we dus gaan leren en ondervinden hoe we in harmonie met onszelf, onze planeet en het universum moeten leven en wat dat allemaal inhoud. We zullen gaan leren dat eerlijkheid en goedheid één van de belangrijkste waarden zijn en dat alle mensen hier op aarde één grote familie zijn. De regeringen en de bedrijven zullen ondervinden dat de gewone mensen hun trucjes en verzinsels niet meer zomaar voor waar aan zullen nemen en de regeringen en bedrijven zullen uiteindelijk zelf gaan beseffen dat van hen alleen nog maar goede bedoelingen worden verwacht, zodat we op een juiste manier met elkaar omgaan en op dezelfde manier ook onze eigen leefomgeving en de gehele planeet behandelen. Dan zal de aarde niet meer gezien worden als een gratis leverancier van edelstenen en grondstoffen, maar als onze eigen moeder. Een moeder die voor ons allen een moeder is en die we met liefde moeten behandelen. Waar ik op hoop en ik hoop met mij alle mensen hier op aarde, is dat we eindelijk een eerlijke, liefdevolle samenleving op aarde krijgen. Waar we met liefde en respect met elkaar en met de natuur omgaan met als doel om zoveel mogelijk liefdevolle, hartverwarmende ervaringen mee te maken en waarbij iedereen op deze planeet een goede, schone en plezierige leefomgeving heeft. Een wereld waarin niemand zich meer voelt dan een ander, maar een wereld waarin we elkaar en de natuur als gelijkwaardig zien. Het is dus nodig dat we bewust worden, maar wat houdt dat nu eigenlijk in en hoe doe je dat?

Bewustwording, of verlichting, is een proces dat je niet zomaar van de één op de andere dag overkomt. Het is een levensinstelling waarbij het belangrijk is dat je in gaat zien dat toeval niet bestaat en dingen je niet zonder reden overkomen. Alles heeft een reden, negatieve ervaringen kunnen heel pijnlijk zijn en de reden is misschien moeilijk te begrijpen, maar het gebeurt echt met een bedoeling. Als we dus een tegenslag of iets negatiefs meemaken, dan is het belangrijk om er erachter te komen waarom je dit moest beleven, want het biedt je een kans om te leren en te groeien. Misschien is het wel een weksignaal om je wakker te schudden, of een alarmbel om je duidelijk te maken dat je op de verkeerde weg zit.
Veel mensen besteden geen aandacht aan zogenaamde toevalligheden en geloven echt dat een gebeurtenis maar toeval was, maar deze kleine momenten zijn nu juist de dingen die ons leven zo mooi maken, want deze toevalligheden gebeuren niet zomaar en niet zonder reden. Meestal zijn deze toevalligheden aanwijzingen dat we de juiste beslissingen nemen, aanwijzingen dat we op de juiste weg zitten. Positieve ervaringen zijn vaak een bevestiging dat we een juiste beslissing hebben genomen en negatieve ervaringen waarschuwen ons ervoor dat we een verkeerde weg zijn ingeslagen. Deze mooie ervaringen die heel klein kunnen zijn, worden door de spirituele wereld naar ons toegestuurd, en het is onze ziel die deze signalen opvangt, of het is onze ziel zelf die ons onbewust bepaalde dingen laat doen. Onze ziel is onze intuïtie, ons zesde zintuig, het deel van ons dat onsterfelijk is. Door te luisteren naar ons zielsgevoel worden we bewuster van onszelf en van onze omgeving. Als je een goed gevoel hebt is dat een teken dat je op de goede weg zit, maar als je je zielsgevoel verkeerd interpreteert, dan zullen negatieve ervaringen je daar op wijzen. Ieder gevoel dat je ongelukkig bent, of dat je geen voldoening in je leven hebt, komt doordat je niet leeft volgens je levensopdracht, op de manier zoals je wilt, zoals je hart zou willen. Deze levenservaringen kunnen we niet opdoen door er over te lezen of door het van iemand anders te horen, we zullen het zelf mee moeten maken, want alleen door ervaringen leren we en zullen we de lessen ervan onthouden.

Maar hoe weten we nu zeker dat we een ziel hebben, dat onze ziel onsterfelijk is en dat onze ziel in contact staat met de spirituele wereld?
Dit is een vraag waarvan velen zullen zeggen dat we het antwoord pas zelf zullen weten nadat we dood zijn gegaan en tot een aantal jaar geleden dacht ik hier hetzelfde over, maar inmiddels weet ik wel beter.

Ik kan me nog herinneren dat ik een jaar of tien was en dacht: “Wat gebeurt er als we dood gaan? Als er hierna niets meer is, dan betekent het dus dat ik zelf ook helemaal niets meer ben. Ik los dan op in een zwart gat en mijn bewustzijn is dan ook volledig verdwenen.”
Dat kon voor mijn gevoel toch niet waar zijn. “Er moet toch iets zijn nadat we dood zijn gegaan.” Hiervan was ik op jonge leeftijd overtuigd, maar wat er dan na onze dood gebeurt, bleef lang een raadsel voor me.

In de bibliotheek vond ik in het begin van de jaren negentig, ik was toen begin twintig, een boek van Raymond Moody waarin hij schrijft over wat mensen tijdens een bijna-doodervaring hebben gezien en ervaren.
Raymond Moody was op dit gebied een pionier en zijn boek Leven na dit Leven werd een internationale bestseller. Hij beschrijft de ervaringen van mensen die even dood zijn geweest en daarna weer terug kwamen. Volgens Raymond Moody had niemand anders deze ervaringen eerder opgemerkt, doordat de patiënten bang waren om er over te praten en de artsen er niet naar vroegen, of dat we gewoon niet wisten dat dit bestond. Hoewel de diverse mensen verschillende ervaringen hadden, ontdekte Raymond Moody toch overeenkomende elementen en stelde zo een lijstje samen met kenmerkende onderdelen van een bijna-doodervaring. De kern van de bijna-doodervaringen kwam bij de meeste mensen overeen: als je overlijdt, dan verlaat je ziel je lichaam en je zweeft erboven. Hierna ga je door een soort tunnel en aan het einde schijnt een prachtig intens liefdevol helder licht. Niet iedereen ervaart een tunnel, maar wel een licht. Velen worden automatisch naar het licht getrokken, dat een hemels gevoel geeft. Bij dit licht ontmoetten veel mensen die over zijn gegaan bekenden die hen verwelkomen. Ook zagen veel mensen de belangrijkste gebeurtenissen in hun leven als een film voorbijgaan en beleefden het opnieuw, waardoor het voor hen duidelijk werd wat ze in hun leven goed en niet goed hadden gedaan. De meesten vonden het jammer dat ze weer op aarde terug kwamen, maar blijkbaar was hun tijd nog niet gekomen om over te gaan, ze hadden namelijk nog een aantal taken te vervullen. Ze beschreven hun bijna-doodervaring als het mooiste dat hen ooit in het leven is overkomen.

Ook kwamen ze met fysieke bewijzen, waaruit bleek dat ze tijdens hun bijna-doodervaring niet dood waren, ze konden alles ervaren dat er tijdens een operatie of een reanimatie om hen heen gebeurde. Ze vertelden correcte details over de handelingen die de doktoren en de verpleegsters uitvoerden om hen weer tot leven te wekken of wat er tijdens een operatie gebeurde. Ze zagen hun eigen lichaam liggen en zagen alles heel duidelijk, zonder pijn te ervaren.

Dit was voor mij een enorme bevestiging dat we na de dood inderdaad niet in het niets verdwijnen en we dus ook niet ophouden te bestaan. We leven dus gewoon door zonder ons fysieke lichaam en we kunnen nog steeds de mensen op aarde zien, maar de levenden kunnen de overledenen meestal niet zien. Sommige mensen beseffen tijdens een bijna-doodervaring niet eens dat ze dood zijn, want vanuit hun gezichtspunt is er niets veranderd. Later komen ze erachter dat de mensen op aarde hen niet kunnen zien en beseffen dan pas dat ze inderdaad dood zijn gegaan.
Ondanks de religie of het geloof, ervaren alle mensen met een bijna-doodervaring hetzelfde en gaan dus naar dezelfde plek. Nadat de mensen weer terug tot leven kwamen was hun blik op de wereld veranderd, doordat ze zo iets moois mee hadden gemaakt en sommige hadden er spijt van dat ze weer in hun fysieke lichaam terug waren gekomen.
Dit was voor mij ook het duidelijke bewijs dat er iets is buiten ons lichaam dat dus voortleeft en al onze ervaringen meeneemt, maar ook dat we ons zelf niet vanuit ons fysieke lichaam ervaren, maar vanuit iets dat dus door blijft leven, terwijl ons lichaam dood is. Dit ‘iets’ is je ziel, is onzichtbaar, onsterfelijk en bevat al onze ervaringen. Je ziel zit dus niet vast aan je lichaam en kan gaan en weer terugkomen terwijl je slaapt, in diepe meditatie of als je onder narcose bent.

Raymond Moody heeft een tipje van de sluier op weten te tillen hoe het eraan toegaat als we overgaan en ik ben hem daar heel dankbaar voor, maar mensen met een bijna-doodervaring hebben maar een korte blik in het hiernamaals gekregen. Hoe het daar dus verder gaat en of we vervolgens weer op één of andere manier op aarde terugkomen, waren voor mij nog steeds open vragen en ik dacht toen ook dat het onmogelijk zou zijn om dat te weten, want dan zou je immers zelf over moeten gaan.

Mijn standpunt hierover veranderde vele jaren later toen ik het eerste boek van Michael Newton, Reis der Zielen, begon te lezen. Hij was al tientallen jaren een regressietherapeut en bracht duizenden mensen terug naar vorige levens, of naar de fase tussen twee levens in, dus naar het hiernamaals, de spirituele wereld. Toen Michael Newton met regressietherapie begon was dit voor hem ook allemaal onbekend terrein en tijdens zijn sessies leerde hij veel over de andere wereld, vorige levens en reïncarnatie van de patiënten die bij hem kwamen. Dit boek was voor mij een verademing om te lezen, doordat het veel verder gaat dan bijna-doodervaringen. Mensen beschreven hun vorige levens en wat nog mooier was, ook de spirituele wereld waar ze tussen twee levens in verbleven.
Mensen vertelden tegen Michael Newton dat het hiernamaals vooral een grote leerschool is, waar men de ervaringen van het recente leven analyseert en dat men daar met de zielen van hun eigen groep samenleeft en samen leert. Met de personen uit onze eigen groep hebben we veel levens samen beleefd en als we tijdens ons leven op aarde zo’n persoon ontmoeten, dan lijkt het net of we die persoon al jaren kennen, er gaat op dat moment een energiestroom van herkenning door ons lichaam. Dankzij Michael Newton weet ik nu dat deze personen uit je eigen zielengroep komen, of dat het om een zielsverwant gaat. Iedereen hoort bij zijn of haar eigen groep, een zogenaamde zielengroep, en deze groep bestaat uit ongeveer vijfentwintig personen, zielen. Onze ouders horen meestal niet bij onze eigen groep, maar zitten in een andere groep die wel dicht bij onze eigen groep staat. In die andere wereld zijn we nog steeds dezelfde persoon, maar dan zonder ons ego en zonder onze angsten. Als we naar deze spirituele wereld zijn overgegaan voelen we vooral onvoorwaardelijke liefde voor elkaar.

De meesten van ons zijn ook in de zielenwereld geen perfecte wezens en nadat we over zijn gegaan beschikken we ook niet opeens over alle kennis. We worden ons namelijk pas van kennis bewust en kunnen dingen pas begrijpen als we er klaar voor zijn om het te kunnen bevatten en dan pas kunnen we het begrijpen en hebben we dus iets aan die kennis. Zodra we overlijden en naar de spirituele wereld overgaan, zullen de meesten mensen geholpen en begroet worden door hun dierbaren. Nadat de zielen die ons tijdens onze thuiskomst hebben ontvangen weer weg zijn, gaan we naar een ruimte van genezing; meer ontwikkelde zielen gaan hier zelf zonder hulp van anderen naar toe. Hier zweef je in het licht, en het wast de meeste negatieve energie van je leven op aarde weg. Het zorgt ervoor dat je de banden met je recente leven weggooit en het transformeert je weer tot één geheel.

Na deze genezing ga je naar een rustige plaats om met je gids over je leven te praten. Je gids weet namelijk alles over je, je sterke en je zwakke punten en je angsten en zolang je maar blijft proberen is je gids altijd bereid om je te helpen. Je ziel krijgt een opkikker door de raadgevingen van je gids, maar dat betekent niet dat de pijnlijke herinneringen van je recente leven opeens zijn verdwenen. Tijdens deze fase verschijnen we ook voor de raad van ouderen, dit zijn zeer ver gevorderde wezens die één en al liefde uitstralen en hier zien en voelen we wat we in ons recente leven hebben gedaan, deze ouderen geven je raad hoe je je verder kunt ontwikkelen. Ze zijn er dus voor om je te helpen en niet om te veroordelen.

Hierna gaan je naar de plaats waar je thuishoort: naar je vrienden, je zielengroep. Dit is een groep van ongeveer vijfentwintig zielen, en je eigen groep maakt deel uit van een grote groep van ongeveer duizend zielen; al deze zielen zitten op ongeveer hetzelfde niveau als jijzelf. Hier krijgen we spirituele lessen en zien we beelden uit onze vorige levens om onze daden opnieuw te bekijken en ervan te leren. Iedere groep van ongeveer vijfentwintig zielen heeft een gids als begeleider, de gids is meer ontwikkeld en bezoekt de zielengroep om hen met hun ontwikkeling te helpen. Iedere ziel staat dus onder de liefdevolle bescherming van een meer ontwikkelde ziel, zodat je van die ziel kunt leren. Deze ziel is je leraar, je gids, en staat ook weer onder bescherming van een ziel die voor hem of haar meer is ontwikkeld.

Het ontwikkelingsniveau van een ziel is eenvoudig aan de kleur te zien: de meeste zielen hebben een heldere witte kleur, ze zijn zogenaamde beginners. Zielen op het hoogste niveau zijn donker paars en door een stralend licht omgeven, dit zijn meester gidsen. Dankzij deze kleuren heeft Michael Newton zes ontwikkelingsniveaus van zielen ontdekt: de beginner op het eerste niveau heeft dus een heldere witte kleur, die op het tweede niveau heeft een gebroken witte kleur met roodtinten erin die later veranderen in geeltinten.
Zielen op het derde niveau hebben een pure gele kleur zonder witte tinten en zitten op het gemiddelde niveau. Zielen op het vierde niveau hebben een donker gele kleur met goudtinten erin, die uiteindelijk veranderen in blauwtinten en deze zielen fungeren als beginnende gidsen. Zielen op het vijfde niveau hebben een licht blauwe kleur zonder sporen van geel, en hun kleur verandert uiteindelijk in paars, deze zielen fungeren als gevorderde gidsen. Zielen op het vijfde niveau zijn meestal als gidsen naar de aarde gekomen, ze zijn gevorderde zielen en beschikken over veel geduld en over een enorm incasseringsvermogen. Ze stralen kalmte, begrip en vriendelijkheid uit en zijn niet in eigen belang geïnteresseerd.
Zielen op het zesde niveau zijn hoog gevorderd en hebben een donkere blauwpaarse kleur omgeven met een stralend licht en fungeren als meester gidsen.

Michael Newton weet niet hoeveel niveaus er nog na dit zesde niveau komen, doordat alleen zielen tot en met het vijfde niveau hier op aarde incarneren. Na dit zesde niveau zijn er entiteiten die de meest donkere paarstint qua energie hebben en ze komen vrij dicht bij de Schepper.
Deze Schepper kun je noemen zoals je wil, maar uiteindelijk gaat het om dezelfde energie waar alles deel van uit maakt en dat dus alles omvat. Onze eigen ziel stamt immers van deze scheppende energie af en is dus ook een deel van ons, deze energie zit ook in bergen, meren, rivieren, zeeën, dieren, planten, stenen, bomen, alles heeft dus een ziel en alle zielen samen, heel ons bestaan, is deze grote centrale energie.

De ontwikkeling van beginner naar meester gids, dus van een nieuwe ziel tot en met het zesde niveau duurt duizenden jaren. Hoe meer een ziel zich ontwikkelt en hoe hoger zijn of haar niveau wordt, des te minder zielen hij of zij van hetzelfde niveau hier op aarde tegenkomt. Zielen op het zesde niveau, de meester gidsen, incarneren niet meer op deze aarde.

Zielen op het gemiddelde niveau, die dus al de nodige ervaring achter de rug hebben, incarneren minder vaak dan zielen die op het beginnerniveau zitten. Een beginnende ziel is een nieuwe ziel, maar het wil niet zeggen dat je als beginnende ziel als mens naar de aarde komt. Normaal start je op één of twee gemakkelijke werelden waar niet veel te doen is. Pas daarna ga je naar deze planeet. Op sommige werelden moet je fysieke ongemakken overwinnen en zelfs lijden en op andere werelden een mentale strijd voeren. Op onze planeet moeten we beiden zien te overwinnen.

Als de tijd rijp is om vanuit de zielenwereld opnieuw in een fysiek lichaam te incarneren, dan kiezen we zelf en eventueel met onze gids, de plaats en de familie uit waar we als baby worden geboren. We krijgen een aantal families te zien, die voor ons zijn uitgekozen, en van deze families zien we delen van hun leven en we zien delen van onze eigen toekomst als mens, zodat we de juiste plek voor onze ontwikkeling kunnen kiezen.

Als we dan als mens hier terechtkomen, dan worden onze herinneringen aan onze vorige levens uit ons bewustzijn gehaald, zodat ze ons niet tegen gaan werken, zodat we onbevooroordeeld het leven kunnen ontdekken en ervaren. Je ziel beschikt echter nog steeds over de ervaringen van je vorige levens en ook van je leven in de spirituele wereld en is onze verbinding met onze vorige levens en met de spirituele wereld. Als we vanuit een gemakkelijk leven komen, waarbij we weinig vooruitgang boekten, kunnen we ervoor kiezen om in het aankomende leven een persoon te zijn die veel verdriet te verdragen krijgt. Ook de keuze voor een invalide of een beschadigd lichaam kan een doel zijn om een bepaalde les te leren en om daarmee een bepaald doel te bereiken. Zo vertelde iemand tegen Michael Newton over een jongen die een meisje had mishandeld en na zijn dood werd hij apart genomen door zijn gids. Hierna besloot hij om als vrouw te reïncarneren op aarde, die tijdens haar leven werd mishandeld. Dit was dus een opzettelijke keuze om zo de schade te voelen die hij het meisje in zijn leven ervoor had aangedaan. Michael Newton heeft meer van zulke voorbeelden gezien, waaruit blijkt dat we de negatieve ervaringen die we anderen aandoen misschien op dezelfde manier zullen ondergaan, zodat we beseffen wat we de ander aan hebben gedaan.

Je zou denken waarom we al dit leed hier moeten meemaken, terwijl we eigenlijk zielen zijn en voor eeuwig in die liefdevolle spirituele wereld kunnen blijven. Dit komt doordat we in een fysiek lichaam op aarde of op andere planeten veel sneller de ervaringen op kunnen doen dan in de spirituele wereld, waardoor we ons dus sneller kunnen ontwikkelen. Het doel van ieder is om een perfect wezen te worden door ervaringen die we dankzij vele moeilijke opdrachten tijdens onze levens opdoen. Veel van wat we hier op aarde meemaken heeft immers met onze levensopdracht te maken en zijn dus levenslessen. De bedoeling van deze lessen is om jezelf te ontwikkelen zodat je zelf één en al liefde wordt en vanuit onvoorwaardelijke liefde handelt. Het gaat erom dat je de negatieve kanten van jezelf zoals haat, wraak, egoïsme, gierigheid en boosheid overwint en om positieve eigenschappen zoals liefde, medeleven, gulheid en zelfvertrouwen te versterken. Maar het gaat er ook om dat je je positieve eigenschappen in balans brengt, want gulheid is goed, maar teveel gulheid kan nadelige gevolgen voor jezelf hebben.

Ons lot wordt dus voor een groot deel door onze eigen daden beïnvloedt, maar door angst te overwinnen en dus vanuit de beste bedoelingen te handelen verandert ons pad op een positieve manier. Dit is de sleutel om te groeien, om te ontwaken en om bewust te worden, want we hebben altijd de mogelijkheid om onze daden onder ogen te zien en om onszelf te beteren. We hebben dus ons lot in eigen hand en kunnen zelf ons leven en de wereld om ons heen verbeteren.

Michael Newton heeft me een blik in de andere, spirituele wereld, gegeven en deze ervaringen hebben veel overeenkomsten met het geloof van de Maya’s, vooral dat we allemaal deel uitmaken van dezelfde goddelijke energie en dat je ziel tijdens dit leven reizen kan maken en contact kan leggen met de spirituele wereld. Ook is het me door de vele boeken die ik over de spirituele wereld heb gelezen inmiddels duidelijk geworden dat er geen hel en ook geen duivel bestaat. Er bestaan wel kwade geesten, maar dit zijn geen speciale wezens die ervoor zijn geschapen om alleen maar ellende te bezorgen, deze kwade geesten zijn overleden mensen die het licht niet hebben gevonden of die grapjes uithalen, waardoor de meeste mensen bang worden. Deze overleden mensen voelen zich nog te veel verbonden met hun vorige leven op aarde en kunnen zich daardoor niet van ons losmaken. Uiteindelijk bestaat de spirituele wereld uit pure onvoorwaardelijke liefde en wezens vanuit deze wereld zullen je alleen maar willen helpen en liefde en warmte aan je geven, ze zullen je nooit, maar dan ook nooit beschadigen.

Jammer genoeg leren we dit alles hier niet op school, we worden hier op een andere manier opgevoed, waardoor ons wereldbeeld anders is. We worden hier op een rationele manier opgevoed, doordat dit nu eenmaal onze cultuur is: we willen het eerst zien en willen fysieke bewijzen hebben voordat we daadwerkelijk in onzichtbare dingen geloven. Maar met zo’n levenshouding zal je die onzichtbare wereld zelf nooit ervaren. De laatste jaren wordt er wel op een meer open manier met mensen omgegaan die wel contact met de andere wereld kunnen leggen, maar vaak wordt er gezegd dat deze mensen over een speciale gave of talent beschikken, maar deze mensen zijn eigenlijk helemaal niet met een speciale gave geboren, want we hebben het allemaal in ons om contact te maken met de spirituele wereld, het heeft alles te maken met de manier waarop we onze wereld bekijken en beleven. Mensen die niet rationeel zijn ingesteld kunnen dat contact gemakkelijker maken, doordat ze ervoor openstaan en daardoor op een andere golflengte zitten. De wereld is uiteindelijk voor ons als mens te overweldigend om fysiek te kunnen begrijpen, doordat de vele dimensies, de uitgestrektheid en de vele vormen ons bevattingsvermogen te boven gaan.

De beschrijvingen over de spirituele wereld, de zielenwereld, van Michael Newton en Raymond Moody komen grotendeels overeen met het beeld dat de Maya’s ervan hebben. Nadat een persoon is overleden verlaat de ziel het lichaam en blijft het nog een tijdje in de buurt rondhangen, daarna wordt de ziel onderdeel van een groep zielen onder toezicht van de voorouders. De voorouders kunnen beslissen om de ziel opnieuw in het lichaam van een pasgeboren baby te plaatsen. Ouders dienen zeer voorzichtig te zijn met hun pasgeboren baby: de ziel is namelijk nog niet gewend aan het nieuwe lichaam en als de baby schrikt dan kan het gemakkelijk een deel van zijn of haar ziel verliezen. Als de ziel niet door een speciale ceremonie hersteld wordt, dan kan de baby een lange tijd ziek zijn. Je ziel kan tijdens een droom in je slaap het fysieke lichaam verlaten en contact maken met overleden personen en met de bovennatuurlijke wereld. Kinderen krijgen binnen de Maya gemeenschap ook vaak de naam van een grootouder en worden ook vaak aangesproken als de man of vrouw van één van de grootouders, doordat de ziel voorheen één van de grootouders geweest kan zijn. In de spirituele wereld om ons heen zit de kennis over ons verleden, ons heden en ook over onze toekomst. Net als een film kan iemands leven als een film in een flits vooruit- of teruggespoeld worden. Zo kan dus ook de film van de gehele mensheid bekeken worden. Door dus met de spirituele wereld in contact te komen, kunnen we veel over onszelf, over onze geschiedenis en over onze toekomst te weten komen. Volkeren die dicht bij de natuur en daardoor dicht bij de spirituele wereld staan, zoals de Maya’s, maken hier veelvuldig gebruik van en kunnen dus ook in de toekomst en in het verleden kijken. Op deze manier hebben ze veel kennis verkregen en daardoor hebben de oude natuurgeloven van veel verschillende volkeren over de gehele wereld zoveel overeenkomsten.

In onze cultuur is doodgaan voor de meeste mensen de grootste angst, doordat de meeste mensen denken dat ze maar één leven hebben en dat ze na hun dood hun vrienden en familie niet meer zullen zien. Als we zouden beseffen, of echt geloven, dat doodgaan eigenlijk een nieuwe geboorte is en dat we nog steeds deel uitmaken van de levens van onze vrienden en familie, dan zouden we veel beter in balans met onszelf zijn, waardoor ook de wereld meer in balans zal zijn. Als we overleden zijn kunnen onze achtergebleven dierbaren niet zo eenvoudig met ons communiceren, maar als ziel kun je nog gewoon alles zien en beleven en kun je zelfs je dierbaren helpen.

Zodra we realiseren dat we duizenden malen eerder hier op aarde, of op een andere planeet, hebben geleefd, als blanke, als neger, als indiaan, als Aziaat, als christen, als moslim, als jood, als hindoe, als Maya, als Inca, als man, als vrouw, misschien als homo en/of als lesbienne, dan zullen we inzien dat we allemaal broers en zussen van elkaar zijn, en dat iedereen een andere ik is.

In Yucatan begroeten Maya’s elkaar vanuit deze zelfde visie:

Bix a bel?” - “Hoe is je weg?” of

In lak’ech.” - “Ik ben jou en jij bent mij”

We zijn immers allemaal zielen en allemaal onderweg, op onze eigen levensweg en op de levensweg van alle mensen op deze aarde, om onszelf te ontdekken, een pad dat duizenden levens duurt. Voor geboorte hebben de Maya’s ook een mooie uitdrukking: “hok’ol be” stap op de weg en ook voor overlijden: “och bih”, dat de weg binnengaan betekent. De hiëroglief voor het woord overlijden bestaat uit de staart van een ratelslang (och) en de oorklos (bih), dit is de achterkant van een oorbel. Bih staat ook bekend als een patroon met vijf stippen, dat overeenkomt met nummer vijf van een dobbelsteen, dit symbool stelt de vier uiteinden van de kosmos en het centrum voor.

We zijn immers geen gescheiden afzonderlijke individuen, we maken allemaal deel uit van een groot goddelijk geheel, van dezelfde energie, we zijn allemaal mensen, allemaal zielen en allemaal gelijkwaardig. Zodra we dit gaan beseffen en gaan inzien dat onvoorwaardelijke liefde, het hebben van goede gedachten en goede gevoelens, zonder de intentie om er iets terug voor te krijgen, we hiermee voor onszelf ook geluk en positieve energie creëren, zullen we gaan beseffen dat we de wereld weer een stukje beter maken.

Als afsluiting een bekende Maya profetie, verwoord door Zwervende Wolf, die deze nieuwe tijd mooi weergeeft:

Laat de morgen komen, laat de dageraad voor de mensen aanbreken om in vrede en geluk te leven, samen zijn we er om onze kinderen te zien, samen zijn we er om onze bergen te zien, samen zijn we er om onze steden te zien, samen zijn we er om onze wateren te zien.

Mogen we allemaal samen lopen zonder onderscheid in ras, kleur of religie, rijk of arm, zwart of wit, autochtoon of allochtoon, mensen en regering, om een land te bouwen vol van vrede, liefde, rust en welstand.

Laat het licht worden, laat de dageraad aanbreken, opdat de mensen zullen leven in vrede en geluk.



© 2008, ‘Maya Mysteriën Ontwaken. Verheldering van het geloof, kalenders en
veranderingen van deze tijd.
Mike Geubel

Geen opmerkingen:

Een reactie posten