Als ik op Facebook kijk, of naar mensen hun vakantiefoto's, dan lijkt iedereen 24 per dag gelukkig; misschien ben ik er zelf één van.
Ons hele leven lang zijn we op zoek naar dat ene dat ons eindelijk gelukkig zal maken. We reizen de gehele wereld over om ergens dat ene te vinden, verslinden boeken en films, doen de gekste dingen, kopen een mooie auto, een mooi huis, maar steeds weer na een tijdje komt het knagende gevoel over het gemis van iets.
Maar wat mis je dan? Je hebt toch alles wat je hart je begeert: een huis, een lieve partner, een leuke baan, vakanties; je hebt toch alles!
Ondanks dat je alles hebt blijf je iets missen. Zal het vrijheid zijn? Vrij zijn van verplichtingen, met name werken; zul je dan gelukkig zijn? Doen waar je zin in hebt, met niemand rekening hoeven te houden, heerlijk, een prachtig gevoel. Toch weet ik zeker dat je dan ook weer iets zult missen. Met iets waardoor je weer opnieuw opstaat en weer op zoek gaat, je gaat nieuwe uitdagingen aan, vindt nieuwe inspiraties. En na een tijdje kom je tot de ontdekking dat je nog steeds iets mist....
Tijdens mijn reizen heb ik veel arme mensen gezien, maar zij waren het meest gelukkig. Vanuit ons oogpunt zijn ze zielig en hebben ze hulp nodig, maar zij ervaren dat helemaal niet zo. Onvoorwaardelijk helpen ze je.
Het iets missen lijkt een bijverschijnsel van onze westerse kapitalistische maatschappij te zijn. Ook dat we altijd gelukkig moeten zijn. Dit is tegen de natuur, tegen de natuur van de kosmos, want geluk is een moment opname. Iedereen en alles heeft positieve en negatieve kanten (volgens onze zienswijze); zo zit de kosmos nu eenmaal in elkaar en lijkt gelukkig zijn een verkeerde illusie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten