Boek van het Eeuwige Leven door Willem Glaudemans

Hieronder volgen enkele stukjes uit het prachtige boek "Boek van het Eeuwige Leven. Een cursus in sterven" geschreven door Willem Glaudemans.

De Hemel bestaat uit verschillende dimensies of niveaus die zich elk van elkaar onderscheiden door een ander trillingsgetal. Alle dimensies nemen dezelfde ruimte in, ze doordringen elkaar en de hogere omhullen en omvatten daarbij de lagere, ze zijn als het ware in elkaar ‘genest’. Ze verschillen dus alleen in trillingsfrequentie. Een gestorvene heeft, door het afleggen van het stoffelijke lichaam, zijn uitkijkpunt verlegd naar een hoger trillingsgetal en is daarom voor onze fysieke ogen, met een lager trillingsgetal, niet meer zichtbaar, maar kan nog steeds bij ons in dezelfde ruimte aanwezig zijn. Een ziel met een hoger trillingsgetal kan een ziel met een lager trillingsgetal over het algemeen wel waar-nemen, omgekeerd is dat nog maar heel zelden het geval. 

Elke ziel gaat na de dood van het fysieke lichaam naar het niveau van haar ontwikkeling, dus naar de dimensie die op hetzelfde niveau trilt als zijzelf. Het gelijke trekt het gelijke aan. De ziel ontmoet daar andere zielen met gelijke trilling, haar zielsgenoten van dezelfde golflengte. De ziel neemt op haar ontwikkelingsreis alleen maar toe in frequentie, dat wil zeggen, ze neemt toe in liefde en licht, ze zuivert zich steeds meer en haar bewustzijn wordt steeds groter en ruimer. Haar bewustzijn nadert, zoals alle leven, steeds meer God. De verschillende dimensies kun je dan ook omschrijven als verschillende niveaus van bewustzijn. De aarde is dus niets anders dan de onderste van de reeks bewustzijnstoestanden waar de ziel in haar ontwikkeling doorheen reist. Doodgaan kun je vergelijken met gepromoveerd worden van de eerste naar de volgende klas. Het is een sprong.


De sluier

Alle zielen komen even in nevelslierten terecht, kort of lang, afhankelijk van de snelheid van de ziel. In wezen ervaar je in deze mist dat je door het membraan heengaat dat deze aardse dimensie van de eerste lichtsfeer scheidt. Het is een dimensiegrens, of sluier, een ander trillingsniveau. Hierna is er geen terugkeer meer mogelijk. Een bijna-doodervaring of uittreding gaat niet voorbij dit punt, hoewel het bewustzijn altijd even verder kan reizen om kennis te verwerven. Dimensies omhullen en doordringen elkaar en bevinden zich ruimtelijk op dezelfde plaats. Sterven is opgaan in een andere dimensie, door een sluier heen. De hemel is geen andere plaats, maar een andere bewustzijnstoestand.


Het schaduwloze licht

In deze wereld is er overal licht, schaduwloos licht, want alles straalt hier licht uit, alle materie is lichtmaterie, alle wezens zijn lichtwezens, en over alles straalt een constant diffuus licht dat schitterend is en niet pijn doet aan de ogen van je astrale lichaam, want je neemt met heel je lichtlichaam waar. Er is geen dag, geen nacht, geen zon die opkomt en ondergaat, geen maan. Er zijn geen schaduwen. Er is een constant zacht, overal schijnend en vibrerend licht dat stil in alle kleuren trilt en dat je met heel je lichtlichaam inademt. En rond alle wezens zie je lichtkleuren bewegen die laten zien wat hun gevoelens en intenties zijn, en wat het niveau is van hun ontwikkeling. Waar je ook kijkt, daar zie je dit schaduwloze licht stralen, want je bent opgenomen en omgeven door dit opaalkleurige licht, dat zacht zingt als vloeibaar parelmoer.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten